6/09/2011

Islamic Model of Life Insurance (Family Takaful ): A Global Reality

Islamic Model of Life Insurance (Family Takaful ):
A Global Reality

© Dr. Mohd. Ma'sum Billah
ABSTRACT

Sharī'ah model of Life Insurance does not mean to insure one's life,
but it is a financial transaction undertaking to protect widows,
orphans and other dependents of the deceased (assured) against future
unexpected financial risk. The conventional system, however, offers a
life insurance policy, which may not be free from ribā (interest), or
some other elements, which are not recognized by Islamic teaching.
Based on the observation of the practices of life insurance policies
under the conventional system many Muslims, and even some Islamic
scholars, diametrically oppose the idea of life policies, but have not
come up with an Islamic alternative model to the conventional one
which would meet the expectations of contemporary Muslims and would
protect widows, orphans and other dependents in society from
unpredicted future financial risk. Hence, the central idea of the
model of an Islamic life insurance is that, it is not a policy to
insure one's own life, but is a financial transaction relying on the
principles of mutual cooperation to undertake a responsibility towards
safeguarding widows, orphans and other dependents of the deceased
(assured), from future financial risk, which does not involve the
elements of 'Ribā' but is operated along the lines of the following
principles of the 'al-Mudhārabah' financial technique, while neither
clashing with the principles of 'Mīrath' nor with the principles of
'Wasiyah'. In an Islamic model of life insurance policy the nominee(s)
is not an absolute beneficiary(s) but a mere trustee who is under a
duty to obtain benefits over the policy and distribute them among the
heirs of the deceased (assured), according to the principles of
'Mīrath' and 'Wasiyyah'.

This article attempts to come up with a solution to the operation of
an Islamic model of life insurance policy in contemporary Muslim
societies, refuting the misconceptions that some Muslims have placed
against the validity of a life insurance policy.

ADDRESSING THE PROBLEM

Central Idea of Life Insurance under the Islamic discipline is quite
different from the one, which is practiced under the conventional
system. A Islamic model of a life insurance policy, however, is a
financial transaction based on the principle of the 'al-Mudhārabah'
financing technique relying on the principle of mutual cooperation,
undertaking a responsibility towards safeguarding widows, orphans and
other dependents of the deceased (assured/policy holder) from an
unexpected future material risk. The nominee(s) in the life insurance
policy who is appointed by the assured, is not an absolute
beneficiary(s) over the policy but a mere trustee who receives the
benefits and distribute them among the heirs of the deceased (assured)
according to the principles of 'Mīrath' (inheritance) and 'Wasiyyah'
(bequest). Where the assured is still alive upon the maturity of the
policy period, he has the right to claim from the insurer the
paid-premiums, the share of profits made over the paid premiums, plus
bonus and dividends according to the company policy. But if the
assured dies at any time before the maturity of the policy, the claim
of the nominee(s) includes the paid-premiums, the share of profits
made over the paid-premiums, bonus and dividends according to the
company's policy plus a donation from the company's charitable fund
according to the financial condition of the beneficiary(s) of the
assured. As for the claim for benefits over a life insurance policy,
the death of the assured does not necessarily have to be natural or
accidental but any cause of the death (even an unlawful death like
suicide or being killed in the act of a crime etc.), counts so long as
the death of the assured is proved. This is because the death of the
is determined by Allāh (SWT) as is stated in the holy Qur'an:

"No soul can die except by the permission of Allah (SWT), the term
being fixed (by Allah SWT)…. "

Moreover, as regards the act of suicide or any other crimes, the doer
himself/herself is solely accountable to Allah (SWT) for his/her own
act. As Allah (SWT) ruled in the holy Qur'an:

"…They shall reap the fruit of what they did, and you what you do…"

Thus, it does not mean that a criminal will simultaneously be
accountable for his/her own wrongful act and also be depriving from
other rights. It is a fundamental right of everyone in society to
enjoy in business and other matters that which they may require
lawfully. Such personal rights should be exercised by every equally
regardless of whether one is innocent or a criminal as long as the
rights within the lawful sphere. Hence, life insurance policy is a
transaction whereby the assured's beneficiary(s) should not be
deprived due to the assured's criminal act (i.e. act of suicide, or
being killed for a wrongful act etc.). The agent in a life insurance
policy is not supposed to be paid his salary out of the assured's
premiums because they work for "The Company" and thus should be paid
by "The Company". For example since a life insurance policy is based
on the principle of 'al-Mudhārabah', whereby the involved parties i.e.
insurer, assured, agents share the profit over the business which is
partly run by the assured's paid-premiums, therefore, the interest for
the agent in a life insurance policy is a share of profits made over
the assured's paid premiums plus dividend and bonus according to the
company's policy. As regards to the insurable interest in a life
policy under the Islamic model, the policyholder himself has an
insurable interest if he is alive upon the expiry of the policy
period. If the assured dies at any time within the policy period, the
insurable interest is to be vested only in the heirs of the assured
according to the principles of 'Mīrath' and 'Wasiyyah.'

LIFE INSURANCE & ITS RATIONAL OUTLOOK

Having an Islamic life insurance policy does not mean that one has
insured one's own life, but it is a fair financial transaction
catering for the benefits of certain helpless people in the society.
The rationale behind of having a Sharī'ah justified life insurance
policy could be summed up as follows:

1) It is one of the means of providing a material safeguard for
offspring and is thus in line with the saying of the holy prophet SAW.
He (SAW) spoke to this effect:

"… it is better for you to leave you off-spring wealthy than to leave
them poor, asking others for help…" [Narrated by Saad b. Abi Waqqas
(r.a)]

2) Having a life insurance policy is a future material security for
widows and other dependents of the deceased (assured). The Holy
Prophet (SAW) in fact encouraged the providing of security for the
widows and poor persons as he highlighted in one of his traditions:

"The one who looks after and works for a widow and for a poor person
(dependent), is like a warrior fighting for The Cause of Allah (SWT),
or like a person who fasts during the day and prays throughout the
night. " [Narrated by Safwan bin Salim ( r.a)].

3) A life insurance policy guarantees a future material protection
for, inter alia, orphans, and it is again justified by the saying of
the holy Prophet (SAW):

"I and the person who looks after an orphan and provides for him, will
be in paradise like this, putting his index and middle finger
together…." [Narrated by Sahl bin Saad (r.a)].

4) Having a life insurance policy provides certain persons (as widows,
orphans and so on) with a protection from unexpected future material
difficulties, which may result a hardship for the life of these
people. The Holy Prophet advised the ummah to protect one from any
form of hardships and difficulties when he said to the effect:

Whosoever removes a worldly grief from a believer Allah (SWT) will
remove from him one of the grieves of the day of Judgement. Whosoever
alleviates a needy person Allah (SWT) will alleviate from him in this
world and the next… [Narrated by Abu Huraira ( r.a)].

5) Having a life insurance policy is like taking an initiative towards
reducing the poverty rates and contributing towards a reasonable
comfortable life without such difficulties. It is thus justified by
the Qur'anic principle whereby Allah (SWT) advised the creatures to
seek from Him for The Comfortable life. He (SWT) says to the effect:

"…our Lord! Give us comfortable life in this world and comfortable in
the hereafter..."

6) A life insurance policy ensures mutual cooperation, a brotherly
feeling towards others, which provides a positive status, which can
provide a feeling of brotherhood in society. For example, an assured
pays the premium, which enables the insurer to invest and make a
profit while the insurer ensures a financial protection for the
assured's beneficiary(s). Such financial cooperation lead to a sense
of brotherhood and economic progress. Moreover, having a life
insurance policy is a positive initiative by the assured towards a
positive material status of the widow, offspring and so on. Such
mutual cooperation towards a positive goal is in fact ruled on by
Allah (SWT) where He (SWT) says to the effect:

" …Sustain in mutual cooperation among yourselves in righteousness and
piety..."

7) Finally having a life insurance policy is like taking an initiative
towards ensuring a self-reliant society, without facing hardship and
difficulties, and, of course, an economic growth in society which may
result in the elimination of hardship and bring about a comfortable
standard of living in the society. It is thus in line with the
Qur'anic principle where Allah (SWT) Himself prefers an easy life for
the creatures rather than them having difficulties. He (SWT) says to
the effect:

"..Allah (SWT) intends easy life for all of you while He does not want
you to be in difficulties.."

MODERN LIFE INSURANCE Vs. FAMILY TAKĀFUL

The purpose of scrutinizing is to discover the basic contrast between
the conventional system of life insurance and the Islamic model of it.
This is because some 'Ulamā and many Muslims are of the impression
that a life insurance is totally prohibited in Islam. The argument
has been raised from the scenario of life insurance policy practiced
under the conventional system. It is to be acknowledging here that
even though in both the conventional system as well as in Islam a
notion of life insurance policy is being designed, there are
undoubtedly several aspects whereby both systems are in conflict in
both principles and practices. I would therefore, like to sum up the
basic contrast between them which may enable us to grasp the nature of
the Islamic model of a life insurance policy as an alternative to the
one which is practiced under the conventional system. The basic
contrasts are as follows:

1) A life insurance policy under the conventional system evolves
around the element of 'Ribā' whereas an Islamic model of life
insurance policy is totally free from the elements of 'Ribā' for it is
operated based on the principle of 'al-Mudhārabah financing technique.

2) In a conventional system of life insurance policy, the nominee(s)
is an absolute beneficiary(s). Suffian J. in Re Man bin Mihat, gave
a verdict that, the nominee(s) inter alia in a life insurance policy
takes absolutely and exclusively the benefits of the policy. In
contrast, the nominee(s) in a life policy under the Islamic model is
not an absolute beneficiary(s) but a mere trustee who is in a position
to receive the benefit over the policy on behalf of the assured's
heirs and distribute it among them according to the principles of
'Mīrath (inheritance) and 'Wasiyyah' (bequest) . In Karim v. Hanifa
the High Court of Karachi ruled out that the nominee(s) in a life
insurance policy is nothing more than a mere agent. The National
Council of Muslim Religious Affairs in Malaysia, also issued a fatwa
to the same effect in 1979, that the nominee(s) in a life insurance is
a mere trustee who is supposed to receive the benefit over the policy
and distribute it among the heirs of the as according to the
principles of 'Mīrath' and 'Wasiyyah'.

3) Idea of a conventional designed life insurance policy is that, if
the assured dies at any time before the maturity of the policy, the
nominee(s) is entitled to maturity of the policy the nominee(s) is
entitled to recover from the insurer the whole amount agreed in the
policy, while if the assured is till alive life upon the expiry of the
policy period he is also entitled for the whole amount agreed in the
policy plus the interest, dividends and bonus subject to the company's
policy. On the contrary, in the paradigm of an Islamic Model of life
insurance policy is that if the assured dies at any time before the
policy matured the beneficiary(s) is entitled from the insurance
company to the whole amount of paid premiums, the bonus and dividends
according to the company's policy, a share of profits made over the
paid-premiums plus a donation from the company's charitable fund
according to the financial status of the beneficiary(s) (i.e. if the
beneficiary(s) is financially in good condition the amount will be
small but if the beneficiary(s) is financially weak or unstable the
amount could be bigger). Such transaction is considered as a mutual
cooperation towards the welfare of the helpless people in society, and
is thus in line with the Qur'anic principle. Allah (SWT) says to the
effect:

"…Cooperate among yourselves in righteousness and piety..."

However, in the case where the assured's is still alive upon the
expiry of the maturity period, he is entitled from the company the
whole amount of paid-premiums, a share of profit made over the
paid-premiums according to the principle of 'al-Mudhārabah', bonus and
dividends according to the company's policy.

4) In the operation of a life insurance policy under the conventional
system, the payments for the agents are to be paid out of the
assured's paid-premiums, whereas under the Islamic model of a life
insurance policy, the agents work for the company and thus the company
itself should pay them. This means that the payment for the agents
could include a share of profits made over the paid premiums, plus
dividends and bonus according to the company's policy.

5) With regard to the insurable interest under the conventional
system, it is usually vested to the policyholder himself should he be
alive upon the expiry of the policy period. But, in the case of the
death of the assured within the period, the insurable interest is to
be vested to husband and wife, parents or children, the benefactor or
beneficiary or servant, company and director, trustee and employee,
partners, mortgagor and mortgagee.

In contrast, under the Islamic model, the insurable interest is to be
vested to the assured himself or to his heirs according to the
principles of 'Mīrath' and 'Wasiyyah'.

UNDERLYING PRINCIPLES AFFECTING LIFE INSURANCE UNDER SHARĪ'AH DISCIPLINE

It has obviously been established from the earlier discussion that a
life insurance policy under the Islamic model is different from the
one practiced under the conventional system. Here I wish to propose
the following basic governing principles for the Islamic model of life
insurance.

1) Prior to entering into a life insurance agreement, the assured must
have a sincere intention that the policy will not lead to gain but
should look towards protection of off-springs, wife and the other
dependants from unexpected future financial risk. Simultaneously, he
also has to put his trust in Allah (SWT) for the betterment of those
dependents' future lives. Such initiatives thus in line with the
advice of the Holy Prophet (SAW):

"The Holy Prophet (SAW) told a bedouin Arab who left his camel untied
trusting to the Will of Allah (SWT): Tie the camel first then leave
it to Allah (SWT)."

2) The life insurance policy should not be involved with 'ribā' but
based on the principles of the 'al-Mudhārabah' financing technique,
whereby the insurer as well as the assured or his beneficiaries share
the profits, bonus and dividends accordingly.

3) In the case of the assured's death at any time during the policy
period, the beneficiary(s) of the assured should not fight for the
whole amount but only for the paid-premiums, a share of profits made
over the paid-premiums, bonus and dividends accordingly, plus a
donation from the company's charitable fund according to the
beneficiary(s) financial condition.

4) In case where the assured is alive life upon the expiry of the
policy period, the assured can only claim from the company the
paid-premiums, a share of profits made over the paid premiums, plus
bonus and dividends according to the company's policy.

5) The nominee(s) in a life insurance policy does not necessarily have
to be an absolute beneficiary(s) but a mere trustee who is under a
duty to receive the benefits from the insurer and distribute them
among the heirs of the assured according to the principles of 'Mīrath'
and 'Wasiyyah'. Hence, should the nominee(s) fall into the category
of heirs of the assured he/she is also entitled to a share
accordingly.

6) The agents in a life insurance policy should not be paid out of the
paid premiums by the assured but be paid out of the share of the
profit made over the paid premiums by the company itself. This is
because the agents are not working for the assured but for the
company. Therefore, the agents should enjoy a share (a salary) of the
profits according to the company's policy.

7) As regards the investment of the paid premiums, Adil Salahi
suggested that the company (insurer) is under an obligation to invest
the paid premiums in a lawful business which is free from the elements
of 'Ribā',' gambling' and other forms of unlawful transactions,
contrary to divine principles.

8) The insurable interest in a life policy should be presented either
to the assured himself (should he be alive upon the expiry of the
policy period) or to the heirs of the assured (should the assured die
at any time within the policy period) according to t he principles of
'Mīrath and 'Wasiyyah'.

MISCONCEPTIONS AGAINST THE VALIDITY OF LIFE INSURANCE

Some Islamic scholars oppose the idea of contract of life insurance
generally. They argue that, a life insurance contract is contrary to
the Divine principles and thus, is not permissible in Islam. There
are another group of 'Ulamā who agreed to the general insurance with
certain conditions but they opposed the application of life insurance
policy. In this section, an attempt is made to highlight the
opposing views of the 'Ulamā against the validity of life insurance in
today's society and possible refutation to it.

Opposing Views among the 'Ulama

Among the opponents against the validity of life insurance are Mufti
Mohd. Bakhit, Mohd. Abu Zuhra, Mohd. Musa, Ahmad Ibrahim, Al- Hanafi,
Ibd Abdeen, Sheikh Shaukat, Khan Mohd. Yusuf Musa, Shaukat Alyan,
Ahmad Fahmi, Ahmad Taha Sanusi, Abdur Rahman Isa, Ali Khaleef and a
few others including Al-Sheikh Jad Al-Haq Ali Jad Al-Haq who
vehemently oppose the idea as well as the operating of life insurance
policy in the light of the divine sanctions. In their judgement life
insurance is absolutely opposed to the Shari'ah discipline and thus
shall not be permissible in Islamic teachings.

Grounds for the Opposing Views

The grounds for opposing the validity of life insurance are in fact
based on many reasons. Here, I would like to sum up some of the
principal grounds upon which the 'Ulamā and many Muslims are reluctant
to accept a life insurance policy under the shield of Islamic
teachings. Their arguments rely on the following grounds:

1) It is a policy of insuring one's life. Sheikh Jad al-Haq issued a
'Fatwa' against the validity of life insurance because it is a
transaction, which ensures one's life, and insuring one's life by a
creature is not permissible in the Shari'ah.

2) A life insurance contract involves unlawful elements. A contract,
which involves unlawful elements, can never be binding as the Holy
Prophet (SAW) says to the effect:

"..the Muslims are bound by the conditions except the condition which
prohibits the permitted one or the one which permits the prohibited
one."

3) It contains the element of 'Riba'. Many 'Ulama oppose the
validity of life insurance because it involves the elements of both
kinds of 'ribā' i.e. 'riba al-Fadhl' and 'ribā al-Nasiah'. For
example, if the insurer pays the insured or his beneficiary(s) in
return of paid premiums more than what he paid, it becomes 'ribā
al-fadhl', while the payments by the insurer to the assured after a
particular period of time becomes 'ribā al-Nasiah'. Thus both
situations make a life insurance policy unlawful. This is because,
any transaction involving 'riba' does not have shelter in the Islamic
Shari'a as Allah (SWT) declared to the effect:

"… Allāh (SWT) permitted trade while prohibited ribā..."

4) It supersedes the Will of Allah (SWT). In a life insurance policy,
from the commencement of the contract between the insurer and the
assured, the assured always aims that upon his death, his
beneficiary(s) would gain a large amount of money. In such a
situation the assured predetermines his own death as well as
confirming the material gain for his beneficiary(s) whereas, Allah
SWT) is the one who determines one's death as well as future earnings.
Allah (SWT) reminds us to the effect:

".. Nor does anyone know what it is that he will earn on the morrow,
nor does anyone know in what land he is to die, verily Allāh (SWT) has
full knowledge and He is acquainted (with all things)."

5) It contains an element of betting. In a betting the gambler always
hopes for a chance to gain. Similarly, in a life insurance policy the
assured upon the payment of premiums to the insurer always hopes for a
change of gaining a large amount of money. Hoping for such a chance
is similar to gambling and thus 'Sharī'ah' never recognizes it as a
valid transaction.

6. It has element of 'al-Gharar' (uncertainty). Any contract whose
subject matter or the object involves 'al-Gharar' (uncertainty) the
contract deemed to be null and void ab initio. In a life insurance
contract the subject matter is a death and it is not certain whether
the assured's death will occur during the policy period or not. Thus,
such uncertainty in the life insurance policy leads the policy to be
invalid. Moreover, a transaction involves 'al-Gharar' is prohibited
in the Islamic discipline as the Hadīth to this effect:

"The Holy Prophet (SAW) forbade the transaction through fraudulent
means or the Gharar Sale."

7) It contains the element of Maisir (gambling). In a gambling the
gambler pays a certain amount of money and subsequently hopes for a
chance to gain an additional large amount of money. Any transaction
involving such element of gambling is prohibited in the Shari'ah, as
Allah (SWT) says to the effect:

"…They ask thee concerning wine and gambling say in the them is great sin..."

Similarly, in a life insurance policy the assured always hope for a
chance to gain which is in the same nature as gambling and thus is
prohibited in the Islamic 'Sharī'ah.

8) There is no direct authority, which justifies life insurance.
There are some who do not accept the life insurance policy as a valid
transaction. They claim that a life insurance policy is a
transaction, which cannot be, justified by the injunctions from either
the 'Qur'an' or the 'Sunnah'.

9) It is contrary to the principles of 'Tawakkul' (placing the trust
in Allah (SWT). It is a fundamental obligation on believers, in
conformity with their faith, to place their trust always on the
Al-Mighty Allāah (SWT). As Allah (SWT) commanded to the effect:

"….but on Allāh (SWT) 'Tawakkul' (put your trust) if you have faith'.

In a life insurance policy once the assured enters into an agreement
and pays regular premiums while he hope that one day he will die and
the insurer will protect his beneficiary(s) financially. In this
case, the assured puts his trust not in Allah (SWT) but on the insurer
which is contrary to the Qur'anic principles of 'Tawakkul' and
therefore a life insurance policy should be deemed to be unlawful.

10) It is contrary to the principles of 'al- Mīrath' and
'al-Wasiyyah'. It is a divine principle both Mīrath and Wasiyah that
one's property and wealth upon death are, inter alia, to be
distributed according to the principles of 'Mīrath' and 'Wasiyyah'.
In the light of these principles the deceased has no jurisdiction to
determine the beneficiary(s) upon his death. In a life insurance
policy however, the assured nominates the beneficiary(s) who are
expected to enjoy the benefits of the policy. It seems that the
assured determines the beneficiary(s). Thus it is contrary to the
principles of 'mīrath' (inheritance) and 'Wasiyyah' (bequest).

Recent fatwa by Shaikh Al-Azhar.

Sheikh al-Azhar, Al-Shaikh Jad-al-Haq Ali Jad al-Haq, responded in a
fatwa' session on the position of life insurance in Islamic Shari'ah
which has appeared in 'al-Iqtisadul Islami' July 1995, in the Fatwa
column, at 60. In his Fatwa he established that a life insurance
policy is prohibited in Islamic Sharī'ah. His claim was based on the
following grounds:

1) In the light of the principles of Islamic Shari'ah no one could
ensure others' wealth or property unless there is a fear of unjust
enrichment, losses or destruction. In a life insurance policy these
three circumstances are not available; moreover, a life insurance
policy involves the element of Ribā and therefore it is not allowed in
Islam.

2) Life insurance is a policy which insurers one's life and thus it is
not permissible in Islam.

3) A life insurance policy involves the element of al-Gharar
(uncertainty). A transaction, which involves Gharar, is not
valid in the eyes of the Islamic Sharī'ah and therefore a life
insurance is unlawful.

4) Moreover, he went on to prolong his discussion by arguing that, a
life insurance contract evolves not around mutual cooperation but
unlawful elements and thus if a contract evolves around such elements
it is null and void relating on the following Hadīth:

"..Muslims are bound by the conditions except the of conditions which
prohibit the permitted one or the one which permits the prohibited
one."

5) Finally, he advised Muslims that Muslims should get involved in a
life insurance policy because anyone who obtains money from such a
policy is Haram.


RESPONSE TO THE MISCONCEPTIONS

There are differences of grounds relying on the divine authorities,
authenticities and analytical approaches, put forward by distinguished
Islamic scholars in opposing the operation of life insurance policy in
the light of Sharī'ah discipline. I sincerely believe that if those
scholars could spend some time deeply concentrating on the issue of
life insurance policies without looking at the nature of how the
conventional system operates but consider the material risk of
unfortunate orphans, widows and other dependents who may unexpectedly
loss their bread winner, then surely they could come up with an
alternative Islamic model of life insurance justified by the divine
sanctions, which may protect these vulnerable persons from unexpected
future material risks and ensure the elimination of poverty in
society while guaranteeing an economic growth in the Muslim Ummah. In
this part of the article, I would like to respond to the views put
forward by the opponents against the validity of life insurance
policies, which will enable us to understand the actual scenario of a
life insurance policy under Islamic teaching, and be able to
distinguish a life insurance policy under Islamic teaching from one
which is operated under the conventional system.

Response to Opponents in General

1) Getting involve with a life insurance policy does not mean that one
is insurance one's own life, but it is mere financial transaction
based on the principles of al-Mudhārabah relying on the Qur'anic
doctrine of mutual cooperation, in taking an initiative towards
rescuing orphans, widows, and other dependents of the deceased from an
unpredicted future material risk. In a life policy the insurer and
the assured equally believe prior to entering into the agreement that
every creature is subject to his own death, and thus the assured will
surely meet his death. In other words, a life insurance policy means
an initiative to provide financial security for the orphans and so on,
which has nothing to do with insuring one's own life as claimed by
some. Moreover, an initiative is like ensuring the future welfare of
the off-springs (orphans), widows, and dependents, and it is highly
justified by the Islamic doctrine of the following Ahādith as the Holy
Prophet (SAW) stated to the effect:

"Narrated by Saad bin Abi Waqqas (r.a)… the Holy Prophet (SAW) said…
it is better for you to leave your off-spring wealthy than to leave
them poor, asking others for help.."

"Narrated by Saffwan bin Salim (r.a ) the Holy Prophet (SAW) said the
one who looks after and works for a widow and for a poor person is
like a warrior fighting for Allah's cause or…. Fasts during the day
and pray through out the night"

Relying on the above justifications, it could be stated here that a
life insurance policy does not mean to insure one's own life, but it
is a great contribution towards the future welfare of orphans, widows
and other dependents.

2) A life insurance contract does not involve unlawful elements like
al-Gharar, ribā, or gambling as claimed by some. It is a lawful
financial transaction whose subject matter is the assured's death
which is not uncertain (al-Gharar) or the assured doe not hope for a
chance (like gambling) but he is taking an initiative for the future
welfare of the orphans, widows and so on, or it is a financial dealing
based on the principles of al-Mudhārabah financing technique whereby
the parties involved share the profits over the paid-premiums and do
not get the interest which is different from the one under the
conventional system on interest (which is Ribā-based). However, since
the life insurance contract does not involve these unlawful elements,
it is thus lawful and binding because the Holy Prophet (SAW) said:

"Muslims are bound by their contract except the one which prohibits
the permitted one and vice versa."

3) A life insurance policy does not involve an element of Ribā as
claimed by some 'Ulamā but it is a financial transaction which is in
line with the principles of mutual cooperation, which is based on the
principle of the al-Mudhārabah financing technique whereby both the
insurer and the assured enjoy the share of profits made over the
paid-premiums plus dividend bonus as well as an amount of donation
which is subject to the financial condition of the assured's
beneficiary(s). Thus, such transaction of mutual cooperation is in
line with the Qur'anic principle, where Allah (SWT) commanded to the
effect:

"..Cooperate ye one another in righteousness and piety.."

4) A life insurance policy does not supersede the Will of Allah (SWT)
nor is it contrary to the principles of Taqdir (fate), as some argue
that the assured in a life insurance policy determines his own death,
whilst ensuring a future financial gain for his beneficiary(s), and
meanwhile places his trust in the insurer for the financial protection
of his beneficiary(s). These situations overrule the power of Allah
(SWT). In responding to this arguments, in a life insurance policy
the assured believes that he will surely die, which does not mean that
he determines his own death, and such a believe is in line with the
Qur'anic injunction:

"Every soul shall have a taste of death..

The assured in a life policy does not determine the future financial
condition of his beneficiary(s), but he takes an initiative towards
rescuing his off-spring and so on from future material risk, it is
also in line with the tradition of the Holy Prophet (SAW) said:

"Whosoever takes an initiative to alleviate one's (inter alia
material) difficulties, Allah (SWT) will lighten his difficulties in
the world and the next…"

Moreover, the assured does not place his trust in the insurer to
protect his beneficiary(s) materially but he is in financial agreement
with the insurer for a mutual cooperation to look after the future
welfare of his beneficiary(s), and it is no doubt justified by the
Qur'anic principle of mutual cooperation:

"…Cooperate ye one another in righteousness and piety..."

5) A life insurance policy does not involve elements of betting.
Mustafa Al-Zarqa opined that in a bet the person always hopes for a
chance and there is no element of cooperation in it, rather it is
some sort of competition. In contrast, a life insurance policy is
based on the principle of cooperation in which the assured never
hopes for a chance but works for the welfare of orphans, widows and
other dependents which is in line with the saying of the Holy Prophet
(SAW).

6) A life insurance policy does not evolve around the element of
gambling because a life insurance policy is for the purpose of the
material welfare of orphans, widows and other dependents, whereas
gambling is a game of chance whereby the gambler always hopes to gain.
Therefore, a life insurance policy is contrary to gambling.
Al-Dareer acknowledged that in the insurance policy there is safety
against danger whereas gambling creates danger, so how could an
insurance policy be equal to gambling?

7) There is no element of uncertainty (Gharar) in a life insurance
policy because in a life insurance policy, the subject matter is the
death of the assured; the assured believes that he will die one day
as ordained in the Holy Qur'an, and thus it is not uncertain (Gharar).
Moreover, sharing profits over the paid-premiums are also not
uncertain (Gharar) because a life insurance policy is based on the
principles of al-Mudhārabah, whereby if the assured dies within the
policy period, the beneficiary(s) will get the benefits according to
the principles of al-Mudhārabah. But, if the assured is still alive
upon the expiry of the policy period, he is also entitled to the claim
according to the principles of al-Mudhārabah. In all these
situations, the subject matter, the object and consideration
(premiums) of the transaction are clear and not uncertain (Gharar).

8) Even though there is no express authorities from the Qur'an or
Sunnah highlighting the life insurance policy there are a number of
authorities from the Qur'an and Sunnah which impliedly justify a model
of life insurance policy for the Muslim Ummah which is quite different
from the one operated under the conventional system. For example, a
life insurance policy is based on the principle of mutual cooperation,
is justified by the Qur'anic injunction at 5:2, it is operated based
on the principle al-Mudhārabah financing technique which is justified
by the Sunnah of the Holy Prophet (SAW) and there are many other
authorities and authenticities which justify different aspects of life
insurance policies as mentioned earlier.

9) Some argue that a life insurance policy is contrary to the
principles of Tawakkul (placing trust in Allah (SWT)) because in a
life insurance policy, the assured puts his trust not in Allah (SWT)
but in the insurer who is expected to protect the beneficiary(s)
financially. Responding to this argument, I would like to point out
here that a life insurance policy is not contrary to the principle of
Tawakkul, but it is a policy whereby the insured takes an initiative
for the welfare of his off-springs and so on, in which he mutually
agrees with the insurer that the insurer will undertake to provide a
material assistance in consideration of the paid-premiums. The
assured simultaneously places his trust in Allah (SWT) for the
betterment of his beneficiaries' future life. Thus the assured does
not Tawakkul on the insurer but on Allāh (SWT). It is in line with
the saying of the Holy Prophet (SAW):

The Holy Prophet (SAW) told a bedouin Arab who left his camel untied
trusting to the will of Allah (SWT): Tie the camel first then leave
it to (put your trust on) Allah (SWT)"

10) A life insurance policy is not contrary to the principles of
Mīrath (inheritance) and Wasiyah (bequest). In a life insurance
policy the assured nominates a particular person(s) as a nominee(s)
who is nothing more than a trustee, who is under a responsibility to
receive the benefits over the policy on behalf of the heirs of the
assured and distribute them amongst them according to the principles
of al- Mīrath and Wasiyyah. Hence, the nominee(s) is entitled only to
a portion of the benefits over the policy if he/she falls under the
category of heirs of the assured.


Analyzing the Recent Fatwa of Sheikh Al-Azhar

Sheikh Al-Azhar al-Sheikh Jad al-Haq Ali Jad al-Haq has submitted in a
Fatwa session recently that a life insurance policy is in the light of
Shari'ah unlawful (haram). His claim for such a decision was based on
a few grounds (as mentioned earlier). In this part of the article, I
would like to respond to the grounds that the honorable Sheikh has put
forward as a basis for opposing the validity of life insurance
policies as follows:

1) In the Sharī'ah discipline no one has the right to insure the
others' property unless there is a fear of unjust enrichment, losses
or destruction. In a life insurance policy the insurer insures a
benefit over the paid-premiums (by the assured), for the welfare of
the beneficiary(s) of the assured, for an unexpected event, the
assured's death (loss of life) and also for the fear of the loss of
the beneficiary's(s) material stability upon the death of the assured.
In all situations the life insurance policy contains an element of
loss. Abu Jaib has pointed out that an insurance policy is a
compensation for any loss incurred by the insured and it is neither a
profit nor a gain like in betting. Hence a life insurance policy is
not contrary to the Sharī'ah discipline.

2) A life insurance policy does not involve elements of Ribā but it is
a financial transaction based on the principle of al-Mudhārabah
financial technique relying on the principles of mutual cooperation
which is justified by the Qur'anic sanction. Allāh (SWT) says to the
effect:


"…Cooperate ye one another in righteousness and piety..."

3) A life insurance policy does not involve insuring one's own life
but it is a mutual financial transaction towards the welfare of
orphans, widows and other dependents. Such an initiative is in fact
well justified by the sayings of the Holy Prophet (SAW). He (SAW)
however said to the effect in the following Ahādith:

"Narrated by Sahal bin Sa'ad (R ) the Holy Prophet (SAW) said: I and
the person who looks after an orphan and provides for him will be in
paradise.."

"Narby Abu Huraira (r.a) the Holy Prophet (SAW) said… whosoever takes
an initiative (towards the welfare of) one's inter alia financial
difficulties, Allah (SWT) will lighten his difficulties in this world
and in the hereafter."

"Narrated by Safwan bin Salim (r.a) the Holy Prophet (SAW) said : the
one who looks after and works for a widow and for a poor person is
like a warrior fighting for the cause of Allah (SWT) of like a person
who fasts during the day and pray through out the night"

"Narrated by Saad bin Abi Waqqas (r.a)… the Holy Prophet (SAW) said…
it is better for you to leave your off-spring wealthy than to leave
them poor, asking others for help.."

4) A life insurance policy does not contain any element of al-Gharar
(uncertainty). The assured believes that the subject matter of life
insurance is his death which is certain and not Gharar, moreover, the
benefit over the policy in consideration of paid-premiums is also
available which is certain according to the principle of al-Mudhārabah
and thus there is no element of Gharar in it. Hence, a misconception
against a life insurance policy involves an element of gharar is very
rebutable.

5) A life insurance contract to involves unlawful elements like
Gharar, gambling, Ribā, etc. which make the contract unlawful as
claimed by Shaikh al-Azhar But it is a mutual financial contract
which is free from the above unlawful elements (as proved in the
earlier discussion) and therefore, it is binding as justified by the
saying of the Holy Prophet (SAW):

"Muslims are bound by their contract except the one which prohibits
the permitted one or permits the prohibited one……."

Based on these responses, I would like to humbly remark that the idea
that Shaikh al-Azhar put forward in conclusion of his Fatwa, advising
Muslim Ummah not to engage in a life insurance policy because it is
Haram (unlawful) should be rebutable. I sincerely expect that Muslim
Ummah should not be confused but would clearly understand the concept
that life insurance is valid if applied accordingly and benefits can
be rightly gained from it.

FURTHER GROUNDS FOR JUSTIFICATION IN THE LIGHT OF SHARI'AH AUTHORITIES
AND AUTHENTICITIES

From the earlier debates and justifications based on various
authorities and authenticities, it has been quite clear that a life
insurance policy designed under the Islamic model is an alternative
solution to a conventional life insurance policy for the contemporary
Muslim Ummah. Nevertheless, I would also like to present a few other
grounds here to justify the idea that a life insurance policy is not
permissible for the purpose of luxury but it is permissible and
encouraged by Muslim Ummah for necessity, in order to ensure economic
growth and stability among Muslim Ummah of today. Further grounds for
the justification of a life insurance policy are as follows:

1) A life insurance policy is similar to a contract of al-Wadiah
(deposit) whereby two parties in a financial transaction engage in an
agreement that one party deposits money as an Amānah (trust) to the
other party to be kept for the purpose of safety. A Wadiah is
justified by the Qur'anic injunction where Allah (SWT) commanded
people to fulfill the trust (of, inter alia, Wadiah). Allāh (SWT)
ordains to the effect:

"Allah (SWT) commands you to render back your trusts to those to whom
they are due.."

2) A life policy is a financial transaction which had been dealt with
by the people before Islam under the doctrine of 'al-Aqilah as a 'Urf
(custom) which had been accepted by the Holy Prophet (SAW) whereby the
people of every tribe used to deposit money for a certain amount in
order to pay blood money as a compensation on behalf of the killer of
their own tribe to the heirs of the victim of other tribe. Such 'Urf
(custom) was deemed to bring benefit to society. A custom, which is
beneficial to society, is permissible in Islam as justified by the
saying of the Holy Prophet (SAW):

"Whatever Muslims see good, it is good in the eyes of Allah (SWT)"

A life insurance policy is based on the sanction of mutual cooperation
so as the doctrine of al-'Aqila practice was also based on mutual
cooperation, therefore, Zarqa and Alwan accepted the idea that there
is enormous similarity between insurance and al-'Aqila in the sense of
cooperation.

3) Every transaction is originally acceptable, unless it involves
unlawful elements. Relying on this principle, it is admitted here
that in a life insurance policy the elements contained are in line
with the Sharī'ah principles (the life insurance policy which is based
on the Islamic model), and therefore it is undoubtedly lawful.

4) A life insurance policy is for the purpose of sustaining public
interest. For example, the purpose of a life insurance policy is to
protect the orphans, widows, and other dependents of the assured from
future material risk and thus, it is a transaction to be justified by
the doctrine of Masaleh al-Mursalah (public interest). A transaction
which is in the public interest is lawful, because it eliminates
hardship and assists a comfortable life for human beings which in line
with the Qur'anic injunction:

"...Allāh (SWT) intends every facilities (inter alia comfortable
life) for you; He does not want to put you to difficulties..."

5) A life insurance is not a gain or hoping for a chance, but it is a
policy for providing compensation for damage or loss. This is because
the policy is an agreement between the insurer and the assured that,
once the assured dies within the policy period, the insurer will pay
an amount of money in consideration of paid-premiums to the
beneficiary(s) of the assured. Such a payment is like a compensation
for the loss of opportunity of future earning by the breadwinner
(assured) due to his death. To provide such compensation is like a
mutual cooperation, which is commanded by Allah (SWT).

"... Cooperate one another in righteousness and piety..."

6) A life insurance policy is similar to a retirement pension scheme.
Al-Zarqa and al-Alwan apparently discovered that all contemporary
scholars agreed on the validity of retirement pension scheme. Adil
Salahi similarly acknowledged that

"All scholars and seats of Islamic learning approved of the concept
of pension because it gives the subscriber security for himself and
his Family in the difficult circumstances of his leaving work or in
case of death."
Salahi relying on his acknowledgement poses the question:

"Why should Family security be lawful in one system and not in the
other when the method of operation is practically the same?

Relying on the above justifications it is admitted here that life
insurance is like a retirement pension scheme (which had been widely
introduced during the period of Sayiidana Omar (r.a) therefore, it is
not unlawful transaction.

7) A life insurance policy is also justified based on the principle of
necessity (Darurah). For example, it is an important task for the
guardian to work for the welfare of his own dependents. It is in line
with the tradition of the Holy Prophet (SAW) where he said to the
effect:

"...It is better for you to leave your off-spring wealthy than to
leave them poor, asking others for help..."

It is also to be noted here that in the case of necessity that which
is prohibited is also to be permitted in the Islamic discipline as Ibn
Nawjeem stated in his book al-Ashbah Wa al-Nazaira,

"Necessity permits an unlawful act."

A life insurance policy of course does not allow for an unlawful
transaction, but why not, the principle of necessity allows it to be
permissible.

8) A life insurance contract is a binding promise. In the light of
Islamic jurisprudence, a promise either unilateral or bilateral, is in
both situations binding as ordained in the Holy Qur'an:

"O ye who believe? Fulfill all agreements"

According to Imam Malik (r.a), the founder of the Maliki School of
law, every binding promise is lawful, therefore, every insurance
contract contains a binding promise and thus it is lawful. In other
words, in a life insurance contract, there is an agreement between the
assured and the insurer which is a binding promise towards the
protection of widows, orphans and so on, from future material risk,
and therefore such a binding promise makes a insurance contract valid.

9) A life insurance contract evolves elements of donation. This is
because the assured pays regular premiums for the protection of his
(beneficiary(s); such payments of premium is like a donation for
helpless people. Moreover, once the insurer pays an amount of money
together with an additional amount from the charitable fund to the
beneficiary(s) of the assured in consideration of the paid premiums
this also involves element of donation. A donation is lawful in the
Islamic jurisprudence as justified by the practices of the Prophet
(SAW):

"The Prophet (SAW) used to accept presents (donation)"

Relying on the above authenticity, it is analytically admitted here
that a life insurance policy does involve elements of donation and
therefore, such a policy is to be held lawful in the eyes of the
Islamic discipline


FINAL SUBMISSION

Analysis concludes that convention and Islam design different models
of life insurance policies. There are many similarities in both
systems but both also diversify. In conclusion, I would like to
summarize where the conventional and Islamic model are in contrast.
Finally, I wish to express a hope for the future application of the
Islamic life insurance policy. To summarize the results of the
research:

1) A life insurance policy under the Islamic model is a different one
from the one, which is operated under the conventional system. A life
insurance policy under the conventional system involves, inter alia,
Ribā opposed to the principles of Mīrath and Wasiyah, payments of
agents to be out of the paid premiums, etc. In contrast, a life
insurance policy under the Islamic model is like a pension scheme,
which is operated based on the principles of the al Mudhārabah
financing techniques, does not clash with the principles of Mīrath and
Wasiyah, as highlighted earlier, and also the payments for the agents
to be paid by the insurer out of the profit made over the paid
premiums.

2. The insurable interest in life under the conventional system is to
be vested to those who are not necessarily to be the heirs of the
assured. In contrast, an insurable interest in life under the Islamic
model should be vested to only those who are entitled to the property
of the assured according to the principles of Mīrath and Wasiyah.

3. The nominee(s) under the conventional system is an absolute
beneficiary over the policy, whereas the nominee(s) under the Islamic
model of a life insurance policy is nothing more than a trustee(s) who
is responsible for receiving the benefits over the policy and
distributing them among the heirs of the assured according to the
principles of Mīrath and Wasiyah.

Analysis throughout the research and the summary show that a life
insurance policy under the Islamic model is different from the one
which is operated under the conventional system. Hence, I would like
to extend my humble request to the respectable Ulamā, who oppose a
life insurance policy generally, that they could oppose the
conventional life insurance but not the one, which is designed under
the Islamic model. It is my sincere hope that this article might
enable the Muslim Ummah to have no further doubt on the application of
an Islamic life insurance policy. Islamic scholars could come up with
a better model as an alternative to the existing life insurance
operated under the conventional system for the noble purpose of
ensuring further economic growth in contemporary Muslim society

เรื่อง การประกันภัย (Insurance)

ใบความรู้ วิชา งานธุรกิจ (ง 30202)
เรื่อง การประกันภัย (Insurance)

ความสำคัญและประโยชน์ของการประกันภัย
ในการวางแผนทางการเงินควรคำนึงถึงความเสี่ยงภัยที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตซึ่งเป็นสาเหตุหนึ่ง
ที่มีผลกระทบต่อระบบการวางแผนทางการเงินของบุคคล

การวางแผนการใช้จ่ายเงินในชีวิตประจำวัน ควรเริ่มจาก
1. เขียนรายจ่ายที่ต้องจ่ายในแต่ละเดือน เรียงจากความจำเป็นมากไปน้อย
2. นำรายการค่าใช้จ่ายทั้งหมดมารวมกัน และเปรียบเทียบกับรายได้ของตนเอง
3. ปรับเปลี่ยนรายจ่ายให้เมาะสมกับรายได้ที่ได้รับ
4. ควรมีการแบ่งเงินก้อนหนึ่งไว้เพื่อการออม
โดยประเมินความสามารถในการออมของตนเองว่าสามารถทำได้มากน้อยเพียงใด
และควรมีการออมอย่างสม่ำเสมอ

การประกันภัย เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งที่สามารถช่วยบรรเทาความเดือดร้อนเมื่อเกิดความเสียหายแก่ชีวิตและทรัพย์สินต่าง
ๆ ที่ได้ทำประกันภัยไว้
โดยการเฉลี่ยหรือการกระจายความเสียหายไปยังสมาชิกที่ทำประกันภัย
โดยมีบริษัทประกันภัยเป็นผู้ทำหน้าที่เก็บเบี้ยประกันและชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่ผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์ตามที่ระบุไว้ในสัญญา

ความสำคัญของการประกันภัย แบ่งได้ดังนี้
1. ความสำคัญของการประกันภัยต่อผู้เอาประกันภัย คือ
การให้ความคุ้มครองและเป็นหลักประกันความมั่นคงในชีวิตและทรัพย์สินให้แก่ชีวิตของตนเองและครอบครัว

2. ความสำคัญของการประกันภัยต่อสังคม คือ
เป็นหลักประกันความมั่นคงให้แก่ผู้เอาประกันภัย
และช่วยแบ่งเบาภาระของสังคมทำให้เกิดความมั่นใจ
หากเกิดอุบัติภัยและความเสียหายขึ้น
ผู้ประสบภัยจะได้รับการชดใช้ค่าสินไหมทดแทน

3. ความสำคัญของการประกันภัยต่อเศรษฐกิจ
เงินที่ได้จากการเก็บเบี้ยประกันภัย
เป็นแหล่งเงินทุนที่สำคัญแหล่งหนึ่งของประเทศในการกู้ยืมมาลงทุนทำธุรกิจหรือขยายธุรกิจให้มีความเจริญก้าวหน้า
สำหรับธุรกิจที่ทำการประกันภัยจะได้รับความคุ้มครองในทรัพย์สินที่ได้ทำประกันภัยไว้
ทำให้เกิดความมั่นคงในกิจการ
ประโยชน์ของการประกันภัย
1. ประโยชน์ต่อผู้เอาประกันภัย ดังนี้
- ให้ความคุ้มครองต่อบุคคล ครอบครัวและทรัพย์สินของผู้เอาประกัน
- ช่วยปลูกฝังให้เกิดนิสัยประหยัดและช่วยให้เกิดการออม

2. ประโยชน์ต่อธุรกิจ ดังนี้
- ช่วยให้เกิดความมั่นคงในการประกอบธุรกิจ
- ช่วยเพิ่มประสิทธิภาพในการดำเนินธุรกิจ
เพราะผู้บริหารไม่ต้องเสียเวลาเป็นกังวลเกี่ยวกับการเสี่ยงภัย
- ช่วยในการขยายเครดิต ลดความเสี่ยงของผู้ให้กู้จากหนี้สูญ
- ช่วยให้เกิดเสถียรภาพในต้นทุนการผลิต
- ช่วยส่งเสริมธุรกิจบางประเภทให้เจริญก้าวหน้า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงภัยมาก ๆ

3. ประโยชน์ต่อเศรษฐกิจและสังคม ดังนี้
- ช่วยระดมทุนเพื่อการพัฒนาประเทศ
- ช่วยลดภาระแก่สังคมและรัฐบาล

การบริหารความเสี่ยงภัย
ความเสี่ยงภัย คือ โอกาสที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่ปกติขึ้น
ซึ่งเป็นเหตุการณ์ที่ก่อให้เกิดความสูญเสียหรือความเสียหายทั้งทางด้านร่างกายหรือทรัพย์สิน
ซึ่งส่งผลให้เกิดการสูญเสียทางการเงิน

ลักษณะของการเสี่ยงภัยที่สามารถจะเอาประกันภัยได้ มีดังนี้
1. ความเสี่ยงภัยนั้นควรเป็นความเสี่ยงภัยที่แท้จริงและเป็นความเสี่ยงภัยจำเพาะ
2. ความเสี่ยงภัยนั้นจะต้องมีหน่วยที่คล้ายคลึงกันเป็นจำนวนมาก
3. ความเสียหายที่จะเกิดขึ้นนั้น
ต้องเป็นอุบัติเหตุและไม่ได้เกิดจากการกระทำ โดยเจตนาของผู้เอาประกันภัย
4. ความเสียหายที่จะเกิดขึ้น
ต้องสามารถหาสาเหตุและประเมินความเสียหายเป็นตัวเงินได้
5. ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้นต้องไม่เป็นมหันตภัย
6. ความเสียหายที่เกิดขึ้นนั้น ผู้เอาประกันต้องมีส่วนได้ส่วนเสียด้วย
7. โอกาสที่จะเกิดความเสียหายต้องคำนวณหรือประมาณได้


การหาวิธีจัดการกับความเสี่ยงภัย โดยทั่วไปแบ่งออกได้เป็น
1. การหลีกเลี่ยงความเสี่ยงภัย (RISK AVOIDANCE)
โดยการพยายามหลีกเลี่ยงงานหรือสาเหตุที่อาจจะก่อให้เกิดความเสียหายนั้น

2. การลดความเสี่ยงภัย (RISK REDUCTION) ทำได้โดย
การป้องกันการเกิดความเสียหาย จะกระทำก่อนที่จะมีความเสียหายขึ้น เช่น
การตรวจสภาพเครื่องยนต์ให้อยู่ในสภาพปลอดภัยอยู่เสมอ
การควบคุมความเสียหาย กระทำในขณะหรือภายหลังจากที่มีความเสียหายเกิดขึ้น
เช่นการที่เจ้าหน้าที่ดับเพลิงทำการดับเพลิงที่เกิดขึ้นอย่างทันท่วงที
การแยกทรัพย์สิน เช่นการตั้งโรงงานและโกดังไว้คนละสถานที่

3. การรับเสี่ยงภัยไว้เอง (RISK RETENTION)
คือการรับผลกระทบที่จะเกิดขึ้นจากภัยไว้เอง
เนื่องจากภัยบางอย่างอาจเล็กมาก
จนไม่จำเป็นต้องหาวีจัดการกับความเสี่ยงภัย เช่น
ความเสื่อมสภาพของวัสดุสำนักงาน
การเอาประกันภัยรถยนต์แบบมีความรับผิดชอบต่อความเสียหายส่วนแรกไม่เกิน
1,000 บาท เป็นต้น

4. การโอนความเสี่ยงภัย (RISK TRANFER)
เป็นวิธีการจัดการกับความเสี่ยงภัยที่ได้รับความนิยมมากที่สุดวิธีหนึ่ง
ด้วยการโอนความเสี่ยงภัยเกี่ยวกับความเสียหายทางการเงินและความรับผิดต่าง
ๆ ไปให้บุคคลอื่นรับภาระแทน ทำได้ 2 วิธี คือ

4.1 การโอนความเสี่ยงภัยในรูปแบบของการประกันภัย (INSURANCE TRANSFER)

4.2 การโอนความเสี่ยงภัยไปให้บุคคลอื่นที่ไม่ใช่การประกันภัย (NON-
INSURANCE TRANSFER)
เช่น การจ้างบริษัทอื่นทำความสะอาดภายนอกอาคารสูง ๆ

การประกันภัย สามารถจำแนกได้ดังนี้
1. การประกันชีวิต (Life Insurance)
2. การประกันวินาศภัย (Non-Life Insurance)


การประกันชีวิต
เป็นการบรรเทาหรือชดเชยความสูญเสียในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่ทำให้เกิดการสูญเสียชีวิต
หรือสูญเสียความสามารถในการหารายได้ในอนาคต
ในรูปแบบของเงินทดแทนที่จ่ายโดยบริษัทประกันภัยให้แก่ผู้เอาประกันภัยหรือผู้รับประโยชน์
การออมทรัพย์ที่เกิดขึ้นจากการประกันชีวิตเป็นผลจากจำนวนเบี้ยประกันภัยที่ผู้เอาประกันภัยจะต้องจ่ายเงินจำนวนเท่า
ๆ กันอย่าสม่ำเสมอ

ชนิดของการประกันชีวิต
1. ประกันชีวิตแบบช่วงระยะเวลา (Term) เป็นกรมธรรม์ที่มีอายุจำกัด
บริษัทจะจ่ายเงินสินไหมให้ผู้รับผลประโยชน์
หากผู้เอาประกันเสียชีวิตในขณะที่กรมธรรม์มีผลบังคับ
แต่ไม่มีเงินคืนเมื่อครบอายุกรมธรรม์ ตัวอย่างการเลือกประกันประเภทนี้
เช่น เพื่อการประกันความเสี่ยงในการผ่อนบ้าน
ถึงแม้ว่าผู้ที่เป็นรายได้หลักของครอบครัวเกิดเสียชีวิต
สมาชิกในครอบครัวซึ่งเป็นผู้รับประโยชน์
จะได้เงินประกันสำหรับชำระค่าผ่อนต่อโดยไม่มีภาระทางการเงิน
2. ประกันชีวิตแบบออมทรัพย์ (Endowment) เป็นกรมธรรม์ที่มีอายุจำกัด
บริษัทจะจ่ายเงินจำนวนหนึ่งให้กับผู้รับผลประโยชน์เมื่อเสียชีวิต
แต่หากมีชีวิตครบอายุกรมธรรม์ก็จะมอบเงินจำนวนหนึ่งให้กับผู้เอาประกัน
3. ประกันชีวิตแบบตลอดชีพ (Wholelife)
เป็นการรับประกันชีวิตตลอดอายุผู้เอาประกัน (ในทางการค้า 90-99 ปี)
4. ประกันชีวิตแบบบำนาญ (Annuity) ล้ายกับแบบออมทรัพย์
โดยบริษัทประกันชีวิตจะเก็บเบี้ยประกันจนถึงอายุระดับหนึ่งแล้วทยอยจ่ายคืนเงินให้กับผู้เอาประกัน
และอาจมีความคุ้มครองอื่น ๆ เพิ่มเติมเช่น
การประกันอุบัติเหตุและสูญเสียอวัยวะ (Accident and dismemberment),
การประกันกรณีทุพพลภาพ (Total Disability) ,หรือ การประกันสุขภาพ (Health
Insurance)

การประกันวินาศภัย (Non-Life Insurance)
แบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ
1. การประกันอัคคีภัย (Fire Insurance)
2. การประกันทางทะเลและการขนส่ง (Marine Insurance)
3. การประกันรถยนต์ (Motor Insurance)
4. การประกันเบ็ดเตล็ด (Miscellaneous)

1. การประกันอัคคีภัย (Fire Insurance) หมายถึง
การประกันภัยที่คุ้มครองทรัพย์สินจากภัยไฟไหม้ ฟ้าผ่า
และการระเบิดของแก๊สที่ใช้หุงต้มหรือให้แสงสว่างเพื่อการอยู่อาศัย
และยังสามารถขยายความคุ้มครองภัยอื่น ๆ ได้อีกด้วย
2. การประกันทางทะเลและการขนส่ง (Marine Insurance)
เป็นการประกันภัยที่คุ้มครองความเสียหายของตัวเรือ
และสินค้าที่อยู่ระหว่างการขนส่งทั้งภายในและระหว่างประเทศ
3. การประกันรถยนต์ (Motor
Insurance)จะให้ความคุ้มครองความเสียหายที่เกิดขึ้นกับตัวรถ
ผู้ขับขี่รถยนต์และผู้โดยสารที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต
บุคคลภายนอกที่ได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิตหรือทรัพย์สินของบุคคลภายนอกที่ได้รับความเสียหายหรือเมื่อรถคันที่เอาประกันสูญหาย

การประกันภัยรถยนต์ แบ่งออกเป็น
การประกันภัยรถยนต์ภาคสมัครใจ แบ่งออกเป็น 4 ประเภท คือ
1) การประกันภัยรถยนต์ประเภทหนึ่ง
คุ้มครองความเสียหายที่เกิดขึ้นกับตัวรถยนต์คันที่เอาประกันภัย
ความเสียหายที่เกิดจากไฟไหม้หรือรถยนต์ที่ถูกโจรกรรม
และความเสียหายที่เกิดขึ้นกับบุคคลภายนอก ซึ่งผู้ขัยขี่รถจะต้องรับผิดชอบ
2) การประกันภัยประเภทสอง
คุ้มครองความเสียหายที่เกิดขึ้นกับตัวรถยนต์คันที่เอาประกันภัยเฉพาะในกรณีที่มีสาเหตุมาจากไฟไหม้หรือการโจรกรรม
และความเสียหายที่เกิดขึ้นกับบุคคลภายนอก ซึ่งผู้ขับขี่จะต้องรับผิดชอบ
3) การประกันภัยประเภทสาม
คุ้มครองเฉพาะความเสียหายที่เกิดขึ้นกับบุคคลภายนอกซึ่งผู้ขับขี่รถจะต้องรับผิดชอบ
4) การประกันภัยประเภทสี่
คุ้มครองความรับผิดชอบต่อบุคคลภายนอกเฉพาะความรับผิดชอบต่อทรัพย์สินบุคคลภายนอก
โดยจำนวนเงินคุ้มครองจำนวน 100,000 บาท ต่ออุบัติเหตุแต่ละครั้ง

การประกันภัยรถภาคบังคับ (Compulsory Motor Insurance)
หมายถึงการประกันภัยรถประเภทที่
กฎหมายให้เจ้าของรถซึ่งใช้หรือมีรถไว้เพื่อใช้
ต้องจัดให้มีการประกันความเสียหายสำหรับ ผู้ประสบภัยโดยประกัน
ภัยกับบริษัทตามกฎหมายว่าด้วยการประกันวินาศภัยที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบ
กิจการประเภทการประกันภัยรถ
โดยรัฐบาลมีเจตจำนงเพื่อให้เกิดความคุ้มครองแก่ชีวิต
ร่างกายของประชาชนที่ประสบภัยเป็นสำคัญ


พระราชบัญญัติว่าด้วยการคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ (พ.ร.บ.)

สรุปเหตุผลและนโยบายในการตราพระราชบัญญัติฯ ของรัฐบาลได้ดังนี้คือ

(1) เพื่อคุ้มครองและให้ความช่วยเหลือแก่ประชาชนผู้ประสบภัยจากรถ
ซึ่งได้รับอันตรายความเสียหายแก่ชีวิต ร่างกาย
ให้ได้รับการชดใช้ค่าเสียหายและค่าเสียหายเบื้องต้นอย่างทันท่วงทีและแน่นอน
จึงต้องตรา พระราชบัญญัตินี้ขึ้นมาบังคับ

(2) เพื่อให้พระราชบัญญัตินี้เป็นหลักประกันว่าผู้ประสบภัยจากรถ
จะได้รับการชดใช้ค่าเสียหายและค่าเสียหาย
เบื้องต้นอย่างแน่นอนและทันท่วงที
และเป็นหลักประกันได้ว่าสถานพยาบาลทุกแห่งจะได้รับเงินค่ารักษาพยาบาล
อย่างแน่นอนและรวดเร็วในการรับรักษาพยาบาลแต่ผู้ประสบภัยจากรถดังกล่าว

(3) เพื่อเป็นการส่งเสริมและสนับสนุนธุรกิจประกันภัย
ให้มีส่วนร่วมในการแบ่งเบาค่าเสียหายของผู้ประกันภัย
อันเนื่องมาจากอุบัติเหตุจากรถ
ซึ่งนอกจากจะเป็นการช่วยบรรเทาภาระความเดือดร้อนของผู้ประสบภัยและครอบ
ครัวแล้ว ยังเป็นการช่วยแบ่งเบาภาระของรัฐบาลในด้านสวัสดิสงเคราะห์อีกด้วย

ผู้มีหน้าที่ต้องทำประกันภัยรถภาคบังคับ (พ.ร.บ.)

1. เจ้าของรถ (ผู้มีกรรมสิทธิ์ในรถ)

2. ผู้เช่าซื้อรถ (ผู้ครอบครองรถในฐานะผู้เช่าซื้อรถ)

3. เจ้าของรถซึ่งนำรถที่จดทะเบียนในต่างประเทศเข้ามาใช้ในราชอาณาจักรเป็นการชั่วคราว

การฝ่าฝืนไม่จัดให้มีการทำประกันภัยรถ พ.ร.บ. คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ
พ.ศ. 2535กำหนดให้ระวางโทษ ปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท


ประเภทรถที่ต้องทําประกันภัย พ.ร.บ.

รถที่ต้องทำประกันภัยตาม พ.ร.บ. ได้แก่
รถทุกชนิดทุกประเภทตามกฎหมายว่าด้วยรถยนต์ กฎหมายว่าด้วยการ ขนส่งทางบก
กฎหมายว่าด้วยรถยนต์ทหารที่เจ้าของมีไว้ใช้หรือมีไว้เพื่อใช้
ไม่ว่ารถดังกล่าวจะเดินด้วยกำลัง เครื่องยนต์ กำลังไฟฟ้า หรือพลังงานอื่น
เช่น รถยนต์ รถจักรยานยนต์ รถสามล้อเครื่อง รถยนต์โดยสาร รถบรรทุก
หัวรถลากจูง รถพ่วง รถบดถนน รถอีแต๋น ฯลฯ

ดังนั้น รถบางประเภทที่กรมการขนส่งทางบกไม่รับจดทะเบียน
แต่หากเข้าข่ายว่ารถนั้นเดินด้วยกำลังเครื่องยนต์ กำลังไฟฟ้า
หรือพลังงานอื่น ให้จัดเป็นรถที่ต้องทำประกันภัยตาม พ.ร.บ.

รถที่รับการยกเว้นไม่ต้องทำประกันภัย พ.ร.บ.

1. รถสำหรับเฉพาะองค์พระมหากษัตริย์ พระรัชทายาท และผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์

2. รถของสำนักพระราชวังที่จดทะเบียน
และมีเครื่องหมายตามระเบียบที่เลขาธิการพระราชวังกำหนด

3. รถของกระทรวง ทบวง กรม และส่วนราชการต่าง ๆ รถยนต์ทหาร

4. รถของหน่วยงานธุรการขององค์กรที่จัดตั้งขึ้นตามรัฐธรรมนูญ
และหน่วยงานธุรการที่เป็นอิสระขององค์กรใด ๆ ที่ระบุไว้ในรัฐธรรมนูญ

ผู้มีหน้าที่รับประกันตาม พ.ร.บ.

1. ผู้ประสบภัยจากรถอันได้แก่ ประชาชนทุกคนที่ประสบภัยจากรถ
ไม่ว่าจะเป็นผู้ขับขี่ ผู้โดยสารคนเดินเท้า หาก
ได้รับความเสียหายแก่ชีวิต ร่างกาย อนามัย
อันเนื่องมาจากอุบัติเหตุที่เกิดจากรถ ก็จะได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.
นี้

2. ทายาทของผู้ประสบภัยข้างต้น กรณีผู้ประสบภัยเสียชีวิต


อัตราเบี้ยประกันภัย พ.ร.บ.

เนื่องจากเป็นการประกันภัยภาคบังคับที่กฎหมายกำหนดให้รถทุกคันต้องทำประกันภัยความเสียหายสำหรับผู้
ประสบภัย รัฐจึงกำหนดอัตราเบี้ยประกันภัยภาคบังคับนี้ให้ต่ำที่สุดเพื่อจูงใจให้ประชาชนเข้าสู่ระบบการประกันภัย
ตามเจตนารมณ์ของกฎหมาย แต่ขณะเดียวกันต้องคำนึงถึงภาคธุรกิจ
โดยให้สอดคล้องกับสภาพความเสี่ยงภัยของ
รถเพื่อให้ธุรกิจที่รับประกันภัยประเภทนี้สามารถดำเนินการรับประกันภัยได้ด้วย
จึงเป็นที่มาของหลัก No Loss No Profit คือ
หลักของไม่ขาดทุนแต่ไม่ได้กำไร ซึ่งในการประกาศอัตราเบี้ยประกันภัยรถตาม
พ.ร.บ. กรมการประกัน
ภัยมีการพิจารณาทบทวนและปรับปรุงอัตราเบี้ยประกันภัยให้สอดคล้องกับสภาพความเสี่ยงภัยที่แท้จริงในปัจจุบัน
เป็นระยะๆ เช่น การเพิ่มและลดอัตราเบี้ยประกันภัยของรถบางประเภท
หรือการเพิ่มค่าเสียหายเบื้องต้น (15,000 บาท เป็น 35,000 บาท)
และค่าสินไหมทดแทนส่วนเกิน (จาก 800,000 เป็น 100,000 บาท กรณีเสียชีวิต)
และ ปัจจุบันกรมการประกันภัยมีสั่งนายทะเบียนกำหนดอัตราเบี้ยประกันภัย
พ.ร.บ.เป็นอัตราเบี้ยคงที่อัตราเดียวแยกตาม ประเภทรถ และลักษณะการใช้รถ
บริษัทไม่สามารถคิดเบี้ยประกันภัยต่างจากที่นายทะเบียนกำหนดได้

วิธีการจัดทำประกันภัย

1. ถ่ายเอกสารคู่มือการจดทะเบียนรถ และบัตรประจำตัวประชาชน

2. นำเอกสารไปติดต่อบริษัทประกันภัยที่ได้รับอนุญาตให้ประกอบธุรกิจประกันภัยรถ
รวมถึงสาขาของบริษัททั่ว ประเทศ
แจ้งความประสงค์ของทำประกันภัยรถตามกฎหมาย

3. รับกรมธรรม์ประกันภัย ซึ่งจะเป็นใบเสร็จรับเงินด้วย

4. รับเครื่องหมายแสดงว่ามีการประกันภัย
พร้อมตรวจสอบข้อมูลบนเครื่องหมายให้ถูกต้อง เช่น ชื่อบริษัทประกันภัย
ชื่อรถ หมายเลขทะเบียนรถ หมายเลขตัวถัง ระยะเวลาสิ้นสุด
และนำไปติดไว้ที่กระจกรถด้านใน หรือหากเป็นรถ
ประเภทอื่นที่ไม่ใช่รถยนต์ต้องติดไว้ในที่ๆ สามารถเห็นไปได้ชัดเจน

บทลงโทษสําหรับผู้ฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามพระราชบัญญิติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ
พ.ศ. 2535

เจ้าของรถหรือผู้เช่าซื้อรถผู้ใด ไม่จัดให้มีการประกันภัยตาม พ.ร.บ.นี้
ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 10,000.-บาท
ผู้ใดนำรถที่ไม่ได้จัดให้มีการประกันภัยตาม พ.ร.บ. นี้มาใช้
ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 10,000.- บาท

เจ้าของรถหรือผู้เช่าซื้อรถผู้ใด
ไม่ติดเครื่องหมายแสดงว่ามีการประกันภัยตาม พ.ร.บ.นี้
ต้องระวางโทษปรับไม่ เกิน 1,000 บาท

ผู้ประสบภัยผู้ใดยื่นคำขอรับชดใช้ค่าเสียหายเบื้องต้น
โดยทุจริตหรือแสดงหลักฐานอันเป็นเท็จเพื่อขอรับค่าเสีย
หายเบื้องต้นตามกฎหมายนี้ ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน 1 ปี หรือปรับไม่เกิน
20,000.- บาท หรือทั้งจำทั้งปรับ

บริษัทประกันวินาศภัยซึ่งได้รับอนุญาตให้ประกอบกิจการรับประกันภัยรถบริษัทใดฝ่าฝืนไม่ยอมรับประกันภัยตาม
กฎหมายนี้ ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่ 50,000.- บาท ถึง 250,000.- บาท

เมื่อมีความเสียหายเกิดขึ้นแก่ผู้ประสบภัยจากรถที่บริษัทได้รับประกันภัยไว้
หากบริษัทใดไม่จ่ายค่าเสียหายเบื้อง ต้นให้แก่ผู้ประสบภัย (หรือทายาท)
ให้เสร็จสิ้นภายใน 7 วัน นับแต่วันที่ได้รับการร้องขอจากผู้ประสบภัย
ต้องระวาง โทษปรับตั้งแต่ 10,000.-บาท ถึง 50,000.-บาท

ความคุ้มครองเบื้องต้นตาม พ.ร.บ.

ผู้ประสบภัยจะได้รับความคุ้มครองในความเสียหายที่เกิดขึ้น
เป็นค่ารักษาพยาบาลกรณีบาดเจ็บและเป็นค่าปลงศพ ในกรณีเสียชีวิต
โดยไม่ต้องรอพิสูจน์ความผิด
บริษัทจะชดใช้ให้แก่ผู้ประสบภัย/ทายาทของผู้ประสบภัย ภายใน 7 วัน
นับแต่บริษัทได้รับคำร้องขอค่าเสียหายดังกล่าวเรียกว่า
ค่าเสียหายเบื้องต้น โดยมีจำนวนเงินดังนี้

กรณีบาดเจ็บ จะได้รับการชดใช้เป็นค่ารักษาพยาบาล
และค่าใช้จ่ายอันจำเป็นเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลตามที่ จ่ายจริง
แต่ไม่เกิน 15,000 บาท

กรณีเสียชีวิต จะได้รับการชดใช้เป็นค่าปลงศพและค่าใช้จ่ายอันจำเป็นเกี่ยวกับการจัดการศพจำนวน
35,000 บาท
กรณีเสียชีวิตภายหลังการรักษาพยาบาล
จะได้รับการชดใช้เป็นค่ารักษาพยาบาลตามที่จ่ายจริงแต่ไม่เกิน 15,000 บาท
และค่าปลงศพ จำนวน 35,000 บาท รวมแล้วจะได้รับค่าเสียหายเบื้องต้นไม่เกิน
50,000 บาท

ค่าเสียหายส่วนเกินกว่าค่าเสียหายเบื้องต้น

เป็นค่าเสียหายที่บริษัทจะชดใช้ให้ภายหลังจากที่มีการพิสูจน์ความรับผิดตามกฎหมายแล้ว
โดยบริษัทที่ รับประกันภัยรถที่เป็นฝ่ายผิดต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายแก่ผู้ประสบภัย/ทายาทผู้ประสบภัย
เมื่อรวมกับค่า เสียหายเบื้องต้นที่ผู้ประสบภัย/ทายาทได้รับแล้ว
เป็นดังนี้
- กรณีบาดเจ็บ เป็นค่ารักษาพยาบาล
และค่าใช้จ่ายอันจำเป็นเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลรวมกับค่าสินไหมทดแทน
ไม่เกิน 50,000 บาท

- กรณีเสียชีวิต หรือสูญเสียอวัยวะ หรือทุพพลภาพ จำนวน 100,000 บาท
ไม่ว่าจะมีการรักษาพยาบาลหรือไม่ ถ้ามี
ค่ารักษาพยาบาลก่อนเสียชีวิตให้นำมารวมด้วย และรวมแล้วเท่ากับ 100,000
บาท

กองทุนทดแทนผู้ประสบภัย
กองทุนทดแทนผู้ประสบภัย
ตั้งขึ้นตามพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ. 2535
มีหน้าที่จ่ายค่า เสียหายเบื้องต้นแก่ผู้ประสบภัย
หากผู้ประสบภัยไม่ได้รับการชดใช้จากบริษัทประกันภัย
หรือเจ้าของรถที่ไม่จัดให้ มีประกันภัย
หรือไม่สามารถเรียกร้องจากที่ใดได้ เช่น รถชนแล้วหนี
หรือเจ้าของรถที่ไม่จัดให้มีประกันภัยไม่จ่าย ค่าเสียหาย ฯลฯ
โดยค่าเสียหายเบื้องต้นที่สามารถจ่ายได้ คือ
ค่ารักษาพยาบาลกรณีได้รับบาดเจ็บตามที่รักษาจริง ไม่เกิน 15,000 บาท
และค่าปลงศพกรณีเสียชีวิต จำนวน 35,000 บาท
แต่หากผู้ประสบภัยได้รับบาดเจ็บและต่อ มาเสียชีวิตในภายหลัง
ผู้ประสบภัยที่เสียชีวิตจะได้รับค่ารักษาพยาบาลตามที่รักษาจริงไม่เกิน
15,000 บาท และ ค่าปลงศพ จำนวน 35,000 บาท ซึ่งรวมแล้วไม่เกินจำนวน
50,000 บาท การยื่นขอรับค่าเสียหายเบื้องต้นจาก กองทุนฯ
ผู้ประสบภัยหรือทายาทต้องยื่นภายใน 180 วัน
นับแต่วันที่มีความเสียหายเกิดขึ้น


แผนภูมิแสดงประเภทของการประกันภัย

การเปิดเสรีการประกันภัย

การเปิดเสรีการประกันภัย

ในระยะนี้คำว่า "การเปิดเสรี"
จะเป็นคำที่ถูกกล่าวถึงอย่างกว้างขวางทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นคำว่า
"การเปิดเสรีการค้า" และโดยเฉพาะ "การเปิดเสรีการค้าบริการ" ซึ่งรวมถึง
การเปิดเสรีสาขาการเงิน การธนาคาร และการประกันภัยด้วย
ทั้งนี้เพราะชาวโลกต่างรอคอยผลการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัย
ซึ่งได้ดำเนินการเจรจามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2529
และยืดเยื้อเลยระยะเวลาออกมานาน โดยมีความคาดหวังว่าคงจะสามารถสรุปได้
ในวันที่ 15 ธันวาคม 2536 นี้
โดยที่การประกันภัยเป็นบริการสาขาหนึ่งที่รวมอยู่ในสาขาการเงินและการธนาคาร
และการเป็นสาขาบริการที่ประเทศที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่พยายามผลักดันให้มีการเปิดเสรีมากขึ้น
จึงมีผลทำให้ผู้เกี่ยวข้องในวงการประกันภัยต่างมีความห่วงใยว่า
ประเทศไทยจะเปิดเสรีประกันภัยแล้วหรือบ้างก็วิตกว่าจะเอาเรื่องประกันภัยไปแลกกับการค้าอื่นๆ
บทความนี้จึงมีความประสงค์จะให้ท่านผู้อ่านได้ทราบภูมิหลังของการเจรจาการค้าบริการในรอบอุรุกวัย
วัตถุประสงค์การเจรจา สาระสำคัญในการเจรจา
การเสนอข้อผูกพันเบื้องต้นเรื่องการเปิดเสรีสาขาประกันภัย
ตลอดจนความเห็นส่วนตัวของผู้เขียนเกี่ยวกับผลกระทบจากการเปิดเสรี
การเปิดเสรีควรเป็นอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ตลอดจนแนวทางหรือมาตรการที่ธุรกิจประกันภัย
ทั้งในภาครัฐบาลและเอกชนควรเตรียมการให้พร้อมที่จะแข่งขันกับต่างประเทศหากจะมีการเปิดเสรีสาขาประกันภัย
ข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยภาษีศุลกากรและการค้า (General Agreement on Tariffs
and Trade-GATT) ที่เรียกย่อๆว่า แกตต์
เป็นข้อตากลงที่จัดตั้งขึ้นเพื่อส่งเสริมระบบการค้าเสรีภายใต้กฎเกณฑ์ที่ชัดเจนและยุติธรรมในระหว่างประเทศสมาชิกด้วยกัน
โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะลดการกีดกันทางการค้าในด้านภาษีศุลกากร
หรือมาตรการในรูปแบบต่างๆ
ข้อตกลงได้จัดทำขึ้นโดยประเทศภาคีสมาชิกเริ่มแรก 23 ประเทศ
เริ่มมีผลตั้งแต่เดือนมกราคม 2491 ปัจจุบันมีสมาชิก 117 ประเทศ
และประเทศไทยได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกเมื่อวันที่ 20 พฤศจิกายน 2525
นับเป็นสมาชิกอันดับที่ 88
แกตต์เป็นกฎเกณฑ์ที่ใช้กำกับการค้าสินค้าระหว่างประเทศเท่านั้น
แต่ยังไม่มีกฎเกณฑ์ที่ใช้กำกับการค้าบริการระหว่างประเทศ
ดังนั้นในการเจรจารอบอุรุกวัยประเทศพัฒนาโดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา
จึงได้ผลักดันให้รวมการเจรจาเรื่องการค้าบริการ
เพื่อให้มีกฎเกณฑ์ด้านการค้าบริการระหว่างประเทศ
ซึ่งนับวันจะทวีความสำคัญมากยิ่งขึ้น
เมื่อเดือนกันยายน 2529
ประเทศสมาชิกแกตต์ได้เปิดการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบใหม่นับเป็นรอบที่ 8 ณ
เมืองปุนต้า เดล เอสเต้ (Punta del Este) ประเทศอุรุกวัย จึงเรียกว่า
รอบอุรุกวัย (Uruguay Round)
เนื่องจากเห็นว่าปัจจุบันยังมีการใช้มาตรการกีดกันการค้าในระดับต่างๆ
การเจรจาการค้าระหว่างประเทศมักจะใช้วิธีเจรจาแบบทวิภาคีนอกเวทีแกตต์
ทำให้ประเทศด้อยพัฒนาต้องเสียเปรียบเป็นเหตุให้การค้าระหว่างประเทศซบเซาลง
และมีแนวโน้มไปสู่ความขัดแย้งทางการค้าระหว่างประเทศ
จากการประชุมระดับรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 20 กันยายน 2529 ณ เมืองปุนต้า
เดล เอสเต้ กำหนดวัตถุประสงค์ของการเจรจารอบอุรุกวัยไว้ 4 ประการ คือ
1) เพื่อนำไปสู่การเปิดเสรีในขั้นต่อไป
และให้การค้าของโลกขยายต่อทุกประเทศ โดยเฉพาะประเทศที่ระดับการพัฒนาต่ำ
รวมทั้งให้มีการปรับปรุงระบบการเข้าสู่ตลาด
โดยการลดหรือยกเลิกมาตรการกีดกันต่างๆ ทั้งมาตรการทางภาษีศุลกากร
การจำกัดปริมาณนำเข้า และมาตรการอื่นๆ
2) สนับสนุนบทบาทของแกตต์ให้มีความเข้มแข็ง
และเป็นที่ยอกรับกว้างขวางยิ่งขึ้น
เพื่อกำกับให้การค้าของโลกเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพภายใต้กฎระเบียบของแกตต์
3) เพื่อให้ระบบของแกตต์สามารถตอบสนองต่อความเปลี่ยนแปลงของภาวะเศรษฐกิจระหว่างประเทศได้มากขึ้น
โดยการปรับปรุงระบบโครงสร้างของแกตต์ที่จำเป็น
เพิ่มบทบาทในด้านความสัมพันธ์กับองค์การระหว่างประเทศอื่นๆที่เกี่ยวข้อง
รวมทั้งติดตามปัญหาของตลาดสินค้าโภคภัณฑ์
ความเปลี่ยนแปลงของรูปแบบการค้าโดยเฉพาะสินค้าที่ใช้เทคโนโลยีสูง
ซึ่งนับวันมีความสำคัญมากขึ้นตลอดจนการสร้างบรรยากาศทางการค้าให้เอื้อต่อประเทศกำลังพัฒนาให้มีโอกาสเข้ามามีบทบาทมากขึ้น
4) เพื่อส่งเสริมความร่วมมือระหว่างประเทศและให้ความสำคัญต่อความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายการค้าและนโยบายทางเศรษฐกิจด้านอื่นที่จะมีผลต่อความเจริญเติบโตและการพัฒนาและจะให้มีการปรับปรุงระบบการเงินของโลกให้เอื้อประโยชน์ต่อการลงทุนในประเทศกำลังพัฒนา
การเจรจารอบอุรุกวัยนี้มีเรื่องที่เจรจารวมทั้งหมด 15 เรื่อง โดย 6
เรื่องจะเกี่ยวกับภาษีศุลกากร ข้อกำกับที่ไม่ใช่ภาษี
และเรื่องสินค้าเขตร้อน สินค้าเกษตร
สินค้าจากทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม อีก 6
เรื่องจะเกี่ยวกับกฎระเบียบต่างๆ และมี 3 เรื่องที่เป็นเรื่องใหม่ คือ
สินค้าที่เกี่ยวกับทรัพย์สินทางปัญญา การลงทุนและบริการ
การเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัยที่เริ่มมาตั้งแต่ปี 2529
หลายท่านคงสงสัยว่าทำไมจึงใช้เวลานานและยืดเยื้อเลยกำหนดไปมาก ทั้งนี้
เพราะ "การค้าบริการ" ครอบคลุมความหมายที่กว้างมาก
จึงต้องใช้ความพยายามที่จะร่างข้อตกลงทั่วไปว่าด้วยการค้าบริการ (General
Agreement on Trade in Services GATS) ในลักษณะเดียวกับ GATT
ในอนาคตต่อไป การค้าบริการของโลกก็จะอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์
และข้อบังคับของข้อตกลง GATS
ซึ่งจะมีกลไกต่างๆที่ช่วยในการตัดสินใจและการระงับข้อพิพาทที่อาจเกิดขึ้นด้วย
การเจรจาในการร่างข้อตกลงว่าด้วยการค้าบริการมีองค์ประกอบที่สำคัญๆ 3 ส่วน คือ
ส่วนที่ 1 : เป็นการเจรจาร่างกรอบข้อตกลงทั่วไป (General Frame Work
Agreement) เป็นการกำหนดนิยาม ขอบข่ายความตกลง หลักการ กฎระเบียบต่างๆ
ที่สาขาบริการทุกสาขาต้องยึดถือปฏิบัติ
ส่วนที่ 2 : เป็นการเจรจาร่างข้อกำหนดหรือรายละเอียดเพิ่มเติมแนบท้ายจากกรอบ
ข้อตกลงทั่วไปของเฉพาะแต่ละสาขาบริการ (Sectoral Annex)
เพราะแต่ละสาขาบริการอาจมี
ข้อกำหนดปลีกย่อยที่แตกต่างกันไปตามลักษณะเฉพาะของบริการที่มิอาจจะยึดถือแนวปฏิบัติเช่นเดียวกันได้
ส่วนที่ 3 : เป็นการจัดทำตารางเสนอข้อผูกพันสาขาบริการต่างๆ
และมีการเจรจาปรับปรุงจนกว่าจะเป็นที่พอใจของคู่เจรจา
แม้ว่าประเทศไทยจะตระหนักดีว่า อาจจะเสียเปรียบในการเข้าร่วมเจรจา
ในเรื่องการเปิดเสรีการค้าบริการที่ประเทศพัฒนาแล้วพยายามผลักดันให้เปิด
แต่ก็พิจารณาเห็นว่า จะมีประโยชน์ในระยะยาว
เพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยนกับสิทธิสำหรับสินค้าอื่นๆ
และเป็นการป้องกันมาตรการตอบโต้อื่นๆ หากประเทศไทยไม่รับข้อตกลง
ไทยจึงเข้าร่วมเจรจาในเรื่องการค้าบริการตั้งแต่เริ่มมีการเจรจา
ในการเจรจาร่างความตกลงทั่วไปการค้าบริการนั้น
คณะรัฐมนตรีได้มีมติเมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม 2533
อนุมัติกรอบการเจรจาเพื่อทำความตกลงฯ ดังนี้
1) ความตกลงฯ จะต้องครอบคลุมการค้าบริการทุกสาขา
2) ในกรณีจำเป็นต้องเปิดการค้าเสรี ให้เจรจาแต่ละสาขาในลักษณะค่อยเป็นค่อยไป
3) ให้พิจารณาข้อเสียเปรียบในการเปิดเสรีคือ
การที่ประเทศไทยให้ผลการปฏิบัติเยี่ยงคนชาติ (National Treatment)
แก่บุคคลธรรมดาและนิติบุคคลสหรัฐฯ โดยมิได้ให้แก่คนชาติอื่น
4) การนำหลักการของแกตต์มาใช้กับการค้าบริการ
จะต้องปรับให้สอดคล้องกับสถานการณ์ของแต่ละสาขาบริการด้วย
ในส่วนการจัดทำข้อเสนอตารางข้อผูกพัน
เพื่อเปิดตลาดการค้าบริการเป็นรายสาขานั้นคณะรัฐมนตรีได้มีมติเมื่อวันที่
20 มกราคม 2535 ให้ไทยเข้าร่วมการเจรจาเพื่อเปิดเสรีการค้าบริการในแต่ละสาขาในลักษณะค่อยเป็นค่อยไป
ในการปฏิบัติตามมติคณะรัฐมนตรีดังกล่าว
กระทรวงพาณิชย์ได้แต่งตั้งคณะทำงานการค้าบริการในกรอบของการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัย
โดยมีผู้แทนจากหน่วยราชการต่างๆที่เกี่ยวข้องเพื่อร่วมกันพิจารณาจัดทำตารางข้อผูกพัน
เพื่อเจรจากับประเทศอื่น
โดยกำหนดหลักเกณฑ์ในการคัดเลือกสาขาบริการที่จะผูกพันดังนี้
1) เป็นบริการที่กฎหมายไทยเปิดให้ต่างชาติเข้ามาดำเนินการได้โดยเสรีอยู่แล้ว
โดยจดทะเบียนเป็นนิติบุคคลร่วมลงทุนกับคนไทยในอัตราส่วน 49:51
2) มีนโยบายค่อนข้างชัดเจนว่า จะยังใช้กฎหมาย ณ
ระดับปัจจุบันโดยไม่กำหนดเงื่อนไขกฎเกณฑ์เพิ่มเติมหรือออกกฎหมายใหม่ที่มีลักษณะเป็นข้อจำกัดการเข้าสู่ตลาดและการประติบัติเยี่ยงคนชาติต่อผู้ให้บริการต่างชาติ
3) มีมูลค่าการให้บริการทั้งในปัจจุบันและคาดว่าในอนาคตไม่สูงมาก
4) เป็นบริการที่คนไทยขาดศักยภาพ
ต่อมาเมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2536 คณะรัฐมนตรีได้มีมติเห็นชอบ
ให้ยื่นตารางข้อเสนอผูกพันการเปิดเสรีการค้าบริการครอบคลุมสาขาต่างๆ รวม
10 สาขา เป็นจำนวนกิจกรรมทั้งสิ้น 95 รายการ (เป็นของสาขาประกันภัย 6
รายการ) และรายการขอยกเว้นจากหลักการหลัก
ซึ่งเป็นไปตามผลการพิจารณาของคณะทำงานการค้าบริการในกรอบของการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัย
ที่กระทรวงพาณิชย์แต่งตั้ง
ซึ่งเป็นการผูกพันว่าไทยจะไม่ออกกฎระเบียบที่จำกัดการเข้าสู่ตลาดมากกว่าที่ระบุในตาราง
โดยแกตต์ได้กำหนดให้ทุกประเทศยื่นข้อเสนอการเปิดเสรีการค้าบริการและรายการขอยกเว้นจากหลักการ
MFN จากวันที่ 26 พฤศจิกายน 2536 ออกไปเป็นวันที่ 9 ธันวาคม 2536
หลักการสำคัญๆ ของข้อตกลงการค้าบริการ
ร่างกรอบข้อตกลงการค้าบริการในส่วนที่หนึ่ง (General Frame Work
Agreement) ได้กำหนดหลักการแนวคิด และกฎระเบียบที่สำคัญๆ ดังนี้คือ
1. หลักความโปร่งใส (Transparency)
กำหนดให้ประเทศสมาชิกต้องเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับกฎหมาย
กฎระเบียบและแนวทางที่ฝ่ายบริหารกำหนดในเรื่องการค้าบริการ
รวมทั้งความตกลงระหว่างประเทศอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการบริการที่ประเทศสมาชิกนั้นๆ
ร่วมเป็นสมาชิกอยู่
เพื่อความชัดเจนเกี่ยวกับแนวทางการดำเนินธุรกิจการให้บริการในประเทศนั้นๆ
อีกทั้งประเทศสมาชิกจะต้องจัดตั้งศูนย์สอบถามข้อมูล (Enquiry point)
2. หลักการเปิดเสรีตามลำดับ (Progressive liberalization)
กำหนดกฎระเบียบ รูปแบบ
และขั้นตอนแนวทางปฏิบัติในการส่งเสริมให้ประเทศสมาชิกมีการเปิดเสรีอย่างเป็นขั้นตอน
รวมทั้งกำหนดให้มีการเจรจาต่อไปในรอบการเจรจาอื่นๆ หลังจากรอบอุรุกวัย
อนึ่ง ในการเปิดเสรีจะต้องให้ความเคารพต่อวัตถุประสงค์ทางด้านนโยบายแห่งชาติและระดับการพัฒนาของประเทศด้วย
3. หลักการปฏิบัติเยี่ยงคนชาติ (National Treatment)
กำหนดให้ประเทศสมาชิกให้การปฏิบัติที่เท่าเทียมกันแก่บริการหรือผู้ให้บริการของประเทศสมาชิกอื่นๆ
เช่นเดียวกับที่ปฏิบัติกับผู้ให้บริการในประเทศของตนในภาวะการณ์ที่คล้ายคลึงกัน
4. หลักการปฏิบัติเยี่ยงชาติที่ได้รับความอนุเคราะห์ยิ่งและการไม่เลือกปฏิบัติ
(Most Favoured Nation)
กำหนดให้ประเทศสมาชิกต้องให้การปฏิบัติต่อบริการและผู้ให้บริการของคู่สัญญาทุกประเทศเท่าเทียมกันหมด
โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ
ดังนั้นการให้สิทธิพิเศษหรือการปฏิบัติใดๆแก่ประเทศหนึ่งแล้ว
จะต้องให้สิทธิพิเศษหรือการปฏิบัติเช่นนั้นกับคู่สัญญาแกตต์ทุกประเทศในลักษณะเดียวกัน
5. หลักการเข้าสู่ตลาด (Market Access)
กำหนดให้การเข้าสูตลาดครอบคลุมรูปแบบของการเข้ามาเสนอบริการโดยธุรกิจต่างชาติ
รวมทั้งการเข้ามาของบุคลากรและปัจจัยการผลิตอื่นๆ
โดยจะต้องสอดคล้องกับหลักการอื่นๆ ทั้งนี้
เนื่องจากการบริโภคบริการจะมีขึ้นเฉพาะที่พรมแดนเท่านั้นไม่ได้
จำเป็นต้องมีการอนุญาตให้เข้าสู่ตลาดภายในประเทศด้วย
6. หลักการเพิ่มส่วนร่วมของประเทศกำลังพัฒนา (Increasing Participation
of Developing Countries)
กรอบความตกลงฯ จะต้องมีบทบัญญัติที่เอื้ออำนวยให้การส่งออกบริการของประเทศกำลังพัฒนาสามารถเข้าถึงตลาดในประเทศคู่ค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ทั้งนี้เพื่อจูงใจให้มีผู้เข้าร่วมในข้อตกลงมากที่สุด
7. หลักการคุ้มกันและข้อยกเว้น (Safeguards and Exceptions)
กำหนดให้ประเทศสมาชิกมีสิทธิในการใช้มาตรการคุ้มกันและข้อยกเว้น
เมื่อเกิดความจำเป็น เช่น เพื่อเหตุผลด้านดุลการชำระเงิน
และวัตถุประสงค์ด้านนโยบายแห่งชาติอื่นๆ
เพื่อให้ข้อตกลงมีความยืดหยุ่นมากขึ้น
8. หลักการออกกฎหมาย (Regulatory
Situation)เนื่องจากรัฐบาลแต่ละประเทศยังคงมีความจำเป็นที่จะต้องออกกฎหมายระเบียบกฎเกณฑ์เพื่อควบคุมการค้าบริการในประเทศตน
จึงมีข้อกำหนดเกี่ยวกับสิทธิของประเทศต่างๆ ในการออกกฎระเบียบใหม่ๆ
ตราบใดที่ไม่ขัดแย้งต่อพันธกรณีภายใต้กรอบความตกลงฯ
นอกจากหลักสำคัญๆ ในกรอบตกลงทั่วไป ส่วนที่ 1
ดังกล่าวข้างต้นแล้วยังมีส่วนที่ 2
ซึ่งเป็นข้อตกลงกำหนดรายละเอียดเกี่ยวกับการค้าบริการแต่ละสาขา (Sectoral
Annex) เพื่อแนบท้ายกรอบข้อตกลงทั่วไป สาขาการเงิน
ก็มีข้อตกลงแนบท้ายด้วย (Annex on Financial Service)
โดยระบุคำนิยามการบริการภายใต้สาขาการเงินให้รวมถึงการประกันภัย
และการบริการต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการประกันภัย การธนาคาร
และการบริการการเงินต่างๆ ภายใต้สาขานี้
ประเด็นสำคัญของข้อตกลงสาขาการเงิน
ระบุให้แต่ละประเทศสมาชิกไม่ต้องถูกกีดกันที่จะให้รัฐมีอำนาจออกกฎระเบียบหรือมาตรการต่างๆ
เพื่อเหตุผลของความรอบคอบในการปกป้องผู้บริโภค
เพื่อความมั่นคงของสถาบันการเงินในประเทศและประเทศสมาชิกต้องยอมรับมาตรการของแต่ละประเทศด้วย
ทั้งนี้เพราะสาขาการเงินเกี่ยวข้องกับความมั่นคงทางเศรษฐกิจ
และความผาสุกของประชาชนในประเทศ
ฉะนั้น กรอบข้อตกลงการค้าบริการทั้งสองส่วนดังกล่าว
จึงมีจุดมุ่งหมายให้มีกฎระเบียบข้อบังคับและวินัยเกี่ยวกับการค้าบริการระหว่างประเทศ
เพื่อให้มีการขยายการค้าบริการ ภายใต้เงื่อนไขของหลักความโปร่งใส
หรือความเปิดเผยและการเปิดเสรีตามลำดับ
ซึ่งจะเป็นเครื่องมือในการส่งเสริมความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศคู่ค้าทั้งหลาย
และเพื่อการเติบโตของประเทศกำลังพัฒนา ทั้งนี้
จะต้องไม่ละเมิดต่อกฎหมายและข้อบังคับภายในของแต่ละประเทศในส่วนที่เกี่ยวกับการค้าบริการและต้องคำนึงถึงขอบเขตความรับผิดชอบ
และการดำเนินงานขององค์การระหว่างประเทศอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง

แผนการเปิดเสรีธุรกิจประกันภัย
กระทรวงพาณิชย์ได้ทำการเสนอต่อคณะรัฐมนตรีเมื่อ 11 เมษายน 2538
เพื่ออนุญาตให้จัดตั้งบริษัทประกันชีวิตและประกันวินาศภัยในประเทศเพิ่มขึ้น
โดยกำหนดเป็นระยะๆตามความเหมาะสม
กระทรวงพาณิชย์ให้ความเห็นว่าจากความเจริญเติบโตของเศรษฐกิจภายในประเทศ
และการประกาศใช้พระราชบัญญัติ (พ.ร.บ.) คุ้มครองผู้ประสบภัยจากรถ พ.ศ.
2535 ซึ่งกำหนดให้รถทุกคันในประเทศเข้าสู่การประกันภัยภาคบังคับ
ประกอบกับการเจรจาการค้ารอบอุรุกวัยได้มีมติให้เปิดเสรีการค้าบริการ
ซึ่งรวมถึงการเปิดเสรีการประกันภัยด้วย
เพื่อให้สอดคล้องกับความเจริญเติบโตของธุรกิจประกันภัยของประเทศ
กระแสโลกาภิวัตน์และพันธกรณีของแกตต์
ทำให้ต้องปรับนโยบายการให้ประกอบธุรกิจประกันภัย
ทั้งการประกันชีวิตและการประกันวินาศภัยให้มีความเสรีมากขึ้นกว่าเดิม
เพื่อให้สองคล้องกับความเจริญเติบโตของธุรกิจประกันภัยของประเทศ
อันจะก่อให้เกิดประโยชน์ต่อประชาชนผู้บริโภค
และการเปิดเสรีธุรกิจประกันภัยให้มากขึ้น
ควรเป็นระบบค่อยเป็นค่อยไปตามความเหมาะสมกับสถานการณ์
โดยมีขั้นตอนเป็นระยะ ดังนี้
1. ในระยะเริ่มแรก ควรอนุญาตให้จัดตั้งบริษัทประกันภัยในประเทศเพิ่มขึ้น
ซึ่งสามารถดำเนินการได้ตามกฎหมายโดยได้รับอนุญาตประกอบธุรกิจประกันภัยจากรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาษิชย์
โดยคณะรัฐมนตรีเป็นผู้อนุมัติ
2. ในระยะกลาง ควรเพิ่มสัดส่วนผู้ถือหุ้นต่างประเทศให้สูงขึ้น
จากปัจจุบันในอัตราร้อยละ 25 ของทุนจดทะเบียน
ให้เพิ่มขึ้นสูงสุดไม่เกินร้อยละ 49 ของทุนจดทะเบียน
เพื่อให้ต่างประเทศสามารถเข้ามาถือสัดส่วนการลงทุนในธุรกิจประกันภัยได้มากขึ้น
ซึ่งสามารถดำเนินการได้โดยการแก้ไข พ.ร.บ. ประกันชีวิต พ.ศ. 2535 และ
พ.ร.บ. ประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535
3. ในระยะยาว ควรอนุญาติให้บริษัทประกันภัยต่างประเทศเข้ามาประกอบกิจการหรือตั้งสาขาในประเทศไทยเพิ่มขึ้นได้
เพื่อให้เป็นไปตามนโยบายการเปิดเสรีอย่างเต็มรูปแบบในอนาคต ทั้งนี้
ต้องรอเวลาที่บริษัทประกันภัยมีความพร้อมที่จะแข่งขันได้
ซึ่งสามารถดำเนินการโดยได้รับใบอนุญาตให้จัดตั้งสาขาจากรัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์
โดยคณะรัฐมนตรีเป็นผู้อนุมัติ
เงื่อนไขเพื่อการจัดตั้งบริษัทประกันชีวิต/ประกันวินาศภัย
1. จะต้องเป็นบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัด
2. เงินทุนจดทะเบียน และเรียกชำระแล้ว
- ไม่ต่ำกว่า 500 ล้านบาท สำหรับธุรกิจประกันชีวิต
- ไม่ต่ำกว่า 300 ล้านบาท สำหรับธุรกิจประกันวินาศภัย
3. หุ้นที่ออก ต้องเป็นหุ้นสามัญ มูลค่าไม่สูงกว่าหุ้นละ 100 บาท
4. ตลอดเวลาที่ได้รับอนุญาต ต้องมีบุคคลสัญชาติไทยถือหุ้นไม่น้อยกว่า 3
ใน 4 ของจำนวนหุ้นที่ได้จำหน่ายแล้ว
5. ผู้เริ่มก่อตั้งบริษัทจะต้องถือหุ้นในบริษัทรวมกันไม่น้อยกว่าร้อยละ
25 ของทุนจดทะเบียน และจะโอนหุ้นของตนให้แก่บุคคลอื่นไม่ได้ภายในระยะเวลา
3 ปี นับจากวันที่ได้รับใบอนุญาตประกอบธุรกิจ
เว้นแต่เป็นการโอนเพื่อพัฒนาธุรกิจ แต่รวมกันแล้วไม่เกินร้อยละ 25
หรือเป็นการโอนทางมรดก
6. เมื่อยื่นคำขอรับใบอนุญาต
บริษัทจะต้องมีเงินวางประกันหรือธนาคารค้ำประกันในวงเงินไม่น้อยกว่าร้อยละ
5 ของทุนจดทะเบียน
7. บริษัทประกันภัยที่ตั้งใหม่จะต้องไม่มีความสัมพันธ์ในเชิงการถือหุ้น
กรรมการและการบริหารกับบริษัทประกันชีวิตและบริษัทประกันวินาศภัยที่มีอยู่เดิม
8. บริษัทประกันภัยที่จดทะเบียนในส่วนภูมิภาคจะได้รับการพิจารณาในลำดับแรก
9. บริษัทต้องแจ้งแนวนโยบายและแผนงานเกี่ยวกับการประกอบธุรกิจประกันชีวิตหรือธุรกิจประกันวินาศภัย
แล้วแต่กรณีที่จะขอรับใบอนุญาต ทั้งระยะสั้นและระยะยาวไม่น้อยกว่า 5
ปีข้างหน้า
10. ผู้ที่ประสงค์จะตั้งบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัด
เพื่อรับใบอนุญาตประกอบธุรกิจประกันชีวิต หรือธุรกิจประกันวินาศภัย
สำหรับปี 2538 ให้ยื่นคำขอพร้อมทั้งวางเงินประกันตามที่กำหนดไว้ตามประกาศนี้ภายใน
3 เดือนนับแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป
11. เงื่อนไขอื่นๆที่ปรากฏในประกาศกระทรวง

ข้อผูกพันการเปิดเสรีการประกันภัย
ในส่วนที่สามของกรอบความตกลงการค้าบริการ
ประเทศสมาชิกจะต้องจัดทำตารางเสนอข้อผูกพันการเปิดเสรีการค้าบริการ
ซึ่งประเทศไทยได้ยื่นเสนอข้อผูกพันเปิดเสรีการค้าบริการ 95 รายการ
เป็นของสาขาประกันภัย 6 รายการ โดยเลขาธิการแกตต์
ได้กำหนดรูปแบบการเสนอข้อผู้พันการเปิดเสรีตามคำจำกัดความการค้าบริการไว้
4 รูปแบบ (Mode of delivery) คือ
1) Cross-border supply หมายถึง การค้าบริการข้ามพรมแดน
โดยผู้ให้บริการและผู้รับบริการต่างอยู่คนละประเทศ (ในกรณีการประกันภัย
ก็หมายความว่า บริษัทประกันภัยในประเทศอื่นสามารถออกกรมธรรม์ให้ผู้เอาประกันภัยในประเทศไทยได้
โดยไม่จำเป็นต้องมีสำนักงานในประเทศไทย)
2) Consumption abroad หมายถึง การค้าบริการโดยผู้บริโภค
หรือผู้ใช้บริการทั้งบุคคลธรรมดา
หรือนิติบุคคลจากประเทศหนึ่งเข้าไปใช้บริการในอีกประเทศหนึ่ง (เช่น
ประชาชนหรือนิติบุคคลในประเทศไทยสามารถติดต่อซื้อประกันภัยจากบริษัทประกันภัยในประเทศอื่นได้)
3) Commercial presence หมายถึง
การค้าบริการโดยผู้ประกอบการบริการจากประเทศหนึ่งเข้ามาจัดตั้งธุรกิจประกอบการในอีกประเทศหนึ่ง
(เช่น บริษัทต่างประเทศเข้ามาประกอบธุรกิจประกันภัยในประเทศไทย)
4) Presence of natural persons หมายถึง
การค้าบริการโดยบุคคลธรรมดาจากประเทศหนึ่งเข้าไปให้บริการในอีกประเทศหนึ่ง
(เช่น ผู้บริหารหรือผู้เชี่ยวชาญด้านประกันภัย
รวมทั้งบุคลากรของกิจการที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาให้บริการในประเทศไทย)
การเข้าสู่ตลาดในประเด็นนี้ก็คือ การเคลื่อนย้ายแรงงานข้ามประเทศนั่นเอง
ประเทศสมาชิกจะต้องยื่นเสนอผูกพันมาตรการที่เกี่ยวกับเงื่อนไขการเข้าสู่ตลาด
(Limitation on Market Access) ของการค้าบริการทั้ง 4 รูปแบบ
ว่ามีเงื่อนไขหรือข้อจำกัดอะไรบ้างในการที่จะเข้าสู่ตลาดและการเข้าสู่ตลาดของการค้าบริการทั้ง
4 รูปแบบนั้น มีเงื่อนไขเกี่ยวกับการประติบัติเยี่ยงคนชาติ (Limitation
on National Treatment) อย่างไรบ้าง ต้องระบุให้ชัดเจน โปร่งใส
สำหรับสาขาประกันภัย 6 รายการ ที่ปรากฏในตารางเสนอข้อผูกพันของไทยมีดังนี้ คือ
1. Life Insurance Services (การประกันชีวิต)
2. Non-Life Insurance Services (การประกันวินาศภัย)
3. Insurance broking and agency Services (นายหน้าและตัวแทนประกันภัย)
4. Insurance consultancy services excluding pension consulting
services (ที่ปรึกษาด้านประกันภัยไม่รวมเรื่องบำนาญ)
5. Average and loss adjustment services (ผู้ประเมินภัย)
6. Actuarial services (คณิตศาสตร์ประกันภัย)
ข้อเสนอผู้พันด้านประกันภัยสาขาต่างๆ
ได้ยึดหลักการว่าสามารถปฏิบัติได้อยู่แล้วตามกฎระเบียบ
และการปฏิบัติที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
และใช้หลักความระมัดระวังให้มากที่สุด
เพื่อไม่ให้ผูกมัดประเทศเกินขอบเขตอันอาจทำให้กระทบกระเทือนต่อธุรกิจประกันภัยในประเทศ
โดยตระหนักว่าธุรกิจประกันภัยในประเทศยังไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะแข่งขันได้กับประเทศพัฒนาแล้วต้องมีการเปิดเสรี
จึงต้องจำกัดสาขาให้เฉพาะที่ สามารถทำได้อยู่แล้วเป็นฐานเบื้องต้น
และอาจตกลงในโอกาสต่อไป จึงได้เสนอข้อผูกพันด้านประกันภัย 6 รายการ
ตามปรากฏตามตารางดังนี้ คือ
จากตารางข้อเสนอผูกพันสาขาประกันภัยทั้ง 6 รายการ สรุปได้ดังนี้คือ
1. การประกันชีวิต :
ในด้านการเข้าสู่ตลาดไม่มีข้อห้ามหรือเงื่อนไขใดๆที่จะมีการบริการขายกรมธรรม์ข้ามพรมแดน
หรือประชาชนจะไปซื้อกรมธรรม์นอกประเทศ
แต่การจัดตั้งบริษัทประกอบธุรกิจในประเทศขณะนี้อนุญาตเพียงให้ต่างชาติมาร่วมหุ้นกับบริษัทประกันภัยที่มีอยู่แล้วในประเทศ
โดยต่างชาติถือหุ้นได้ไม่เกิน 25% ของทุนจดทะเบียน
และไม่ผูกมัดว่าจะให้ใบอนุญาตเปิดบริษัทใหม่
บุคลากรจากต่างประเทศที่จะเข้ามาให้บริการในประเทศอนุญาตให้เฉพาะผู้บริหารระดับอาวุโส
ผู้เชี่ยวชาญ และนักวิชาการ
โดยต้องได้รับอนุมัติจากนายทะเบียนประกันชีวิต
2. ประกันวินาศภัย :
ในด้านการเข้าสู่ตลาดในรูปแบบขายบริการข้ามพรมแดนนั้น
ยกเว้นให้ทำได้เฉพาะการประกันภัยการขนส่งทางเรือและทางอากาศระหว่างประเทศ
และการประกันภัยต่อทุกประเภทเท่านั้น
ส่วนการจัดตั้งบริษัทในประเทศมีเงื่อนไขเช่นเดียวกับการประกันชีวิต คือ
ร่วมหุ้นกับบริษัทในประเทศ โดยต่างชาติถือหุ้นได้ไม่เกิน 25%
ของทุนจดทะเบียน
การเคลื่อนย้ายบุคลากรก็มีเงื่อนไขเช่นเดียวกับการประกันชีวิต
3. นายหน้าและตัวแทนประกันภัย : ภายใต้พระราชบัญญัติประกันชีวิต
และพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย ห้ามมิให้ผู้ใดชักชวน
แนะนำหรือกระทำด้วยประการใดๆ
เพื่อให้บุคคลทำสัญญาประกันภัยกับผู้ประกอบธุรกิจประกันชีวิต-ประกันวินาศภัยในต่างประเทศ
นอกจากการทำสัญญาประกันภัยต่อ จึงต้องระบุข้อกำหนดดังกล่าวไว้
ส่วนการเข้าสู่ตลาดนั้น
อนุญาตให้เฉพาะกรณีจัดตั้งบริษัทประกอบธุรกิจนายหน้า
โดยมีผู้ถือหุ้นต่างชาติได้ไม่เกิน 25%
การเคลื่อนย้ายบุคลากรมีเงื่อนไขเช่นเดียวกับธุรกิจประกันชีวิตและวินาศภัย
และไม่อนุญาตให้ต่างชาติเป็นตัวแทนนายหน้า บุคคลธรรมดา
(ธุรกิจตัวแทนและนายหน้าทุกประเภท ซึ่งรวมทั้งตัวแทนรายหน้าประกันภัย
เป็นอาชีพที่สงวนไว้สำหรับคนไทย ตามประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่ 281 พ.ศ.
2521)
4. ที่ปรึกษาด้านประกันภัยไม่รวมเรื่องบำนาญ :
การเข้าสู่ตลาดไม่มีเงื่อนไขใดๆในรูปแบบการบริการข้ามพรมแดน
หรือการไปใช้บริการในต่างประเทศ
แต่หากจะเข้ามาประกอบธุรกิจในประเทศจะต้องจัดตั้งนิติบุคคล
โดยมีผู้ถือหุ้นต่างชาติถือหุ้นไม่เกิน 49%
ของทุนจดทะเบียนและจำนวนผู้ถือหุ้นต่างชาติต้องน้อยกว่ากึ่งหนึ่งของจำนวนผู้ถือหุ้นทั้งหมด
(ตาม ปว. 281) การเคลื่อนย้ายบุคลากรก็คงอนุญาตเฉพาะผู้บริหารระดับอาวุโส
ผู้เชี่ยวชาญ นักวิชาการ โดยได้รับอนุมัติจากนายทะเบียนประกันภัย
5. ผู้ประเมินภัย : มีข้อเสนอผูกพันเช่นเดียวกับข้อ 4
6. คณิตศาสตร์ประกันภัย : มีข้อเสนอผูกพันเช่นเดียวกับข้อ 4


ข้อเรียกร้องจากประเทศคู่เจรจา
ในการเจรจาข้อเสนอผูกพันการเปิดเสรีสาขาประกันภัยประเทศคู่เจรจา
โดยเฉพาะประเทศที่พัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา ประชาคมยุโรป แคนาดา
ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ เกาหลี และสวิตเซอร์แลนด์
ยังเรียกร้องในประเด็นสำคัญๆคือ
1. อนุญาตให้ต่างประเทศเข้ามาจัดตั้งสาขาบริษัทประกันภัยได้เพิ่มขึ้น
(เพิ่มใบอนุญาตใหม่)
2. ให้เพิ่มอัตราส่วนผู้ถือหุ้นให้มากกว่า 25%
ทั้งในบริษัทประกันภัยและบริษัทนายหน้าประกันภัย

ผลกระทบจากการเปิดเสรีการประกันภัย
ผลกระทบในระยะสั้น
หากข้อเสนอผูกพันเบื้องต้นของไทยเป็นที่ตกลงยอมรับในการเจรจารอบอุรุกวัยนี้
ผลกระทบในระยะแรกๆจะไม่รุนแรงนัก
เพราะข้อเสนอทั้งหมดสามารถปฏิบัติได้อยู่แล้วตามกฎระเบียบให้เข้มข้น
หรือจำกัดการเข้าสู่ตลาดของประเทศสมาชิกอีกไม่ได้
แต่จากการนำเรื่องการค้าบริการมาเจรจา
และการเสนอข้อผูกพันในสาขาประกันภัยต่างๆ
ทำให้ต่างประเทศได้ทราบกฎระเบียบที่โปร่งใสมากขึ้น
จึงทำให้สนใจที่จะเข้าสู่ตลาด (market access) มากขึ้นไม่ว่าจะในรูปแบบใด
ฉะนั้น ในระยะสั้นๆ นี้อาจไม่มีผลกระทบมากนัก
ผลกระทบในระยะยาว
จากความกดดันที่ประเทศพัฒนากำลังเรียกร้องอยู่ในขณะนี้
ที่จะให้เปิดตลาดมากขึ้น ยอมให้มี Market Access ในลักษณะ Commercial
Presence คือให้มาจัดตั้งสาขาในประเทศไทยหรือมาจดทะเบียนในประเทศไทย
และให้ขยายอัตราส่วนผู้ถือหุ้นต่างชาติที่กำหนดในขณะนี้ไม่เกิน 25%
ให้มากกว่านี้อีก
ซึ่งแนวโน้มในอนาคตการเปิดเสรีให้ธุรกิจมีการแข่งขันโดยเสรีมากที่สุดย่อมเป็นสิ่งที่ถูกตั้องตามหลักวิสาหกิจเสรี
และให้ธุรกิจเป็นไปตามหลักอุปสงค์อุปมานตามธรรมชาติย่อมจะเกิดผลดีต่อประชาชนผู้บริโภค
ซึ่งรัฐบาลจะต้องปรับนโยบายให้สอดคล้องสภาพเศรษฐกิจและทันต่อการแข่งขันของโลก
สำหรับประเทศไทยอาจจะขอสงวนการเจรจาว่าจะมีการเปิดเสรีตามลำดับ
(Progressive Liberalization)
โดยอ้างสภาพประเทศกำลังพัฒนาต้องขอโอกาสในการปรับปรุงประสิทธิภาพให้มีขีดความสามารถในการแข่งขันทัดเทียมกับประเทศอื่นๆ
ต่อไป ซึ่งก็จะสอดคล้องกับกรอบความตกลงในหลัก Increasing Participation
of Developing Countries
อย่างไรก็ตามในขั้นปรับตัวนี้ก็จะมีผลกระทบต่อเรื่องสำคัญๆ โดยสรุปดังนี้คือ
ผลกระทบต่อบริษัทประกันภัย :
ในปัจจุบันมีบริษัทที่ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบธุรกิจประกันภัยในประเทศไทยรวม
75 บริษัท เป็นบริษัทจดทะเบียนในประเทศไทย 70 บริษัท
และเป็นสาขาบริษัทต่างประเทศ 5 บริษัท ประกอบธุรกิจประเภทต่างๆ ดังนี้คือ


ประเภทของธุรกิจ จดทะเบียนในประเทศ สาขาบริษัทต่างประเทศ รวม
วินาศภัย
ชีวิต
ชีวิตและวินาศภัย
ประกันสุขภาพ
ประกันภัยต่อ 52
7
4
6
1 4
-
1
-
- 56
7
5
6
1
รวม 70 5 75

จำนวนบริษัทประกันภัยดังกล่าวนับว่ามีจำนวนมากเมื่อเปรียบเทียบกับเศรษฐกิจของประเทศ
และเมื่อเปรียบเทียบจำนวนบริษัทประกันภัยในประเทศอาเซียน
และประเทศที่เป็นนายหน้าการประกันภัยในภาคเอเซีย
ซึ่งมีการพัฒนาด้านประกันภัยมากและมีแนวโน้มจะเป็นผู้นำระดับต้นๆในธุรกิจประกันภัยโลก

เปรียบเทียบจำนวนบริษัทในกลุ่มประเทศอาเซียน
ประเทศ
ประเภทธุรกิจ ไทย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ บรูไน
วินาศภัย
ชีวิต
ชีวิต & วินาศภัย
ประกันภัยต่อ 62
7
5
1 90
46
4
4 48
5
13
1 92
22
2
4 91
8
6
36 18
4
2
-
รวม 75 144 67 120 141 24

เปรียบเทียบจำนวนบริษัทในประเทศอาเซียน
ประเทศ
ประเภทธุรกิจ ไต้หวัน เกาหลี ญี่ปุ่น ฮ่องกง ปากีสถาน
ชีวิต
วินาศภัย
ประกันภัยต่อ 26
23
1 32
14
1 30
57
4 48
185
4 3
52
1
รวม 50 47 91 237 56

จำนวนบริษัทประกันภัยไทยในประเทศไทยนอกจากจะมีจำนวนมากแล้ว
ส่วนใหญ่ยังเป็นบริษัทขนาดเล็กมีความสามารถในการรับประกันภัยค่อยข้างต่ำ
การกระจุกตัวของธุรกิจจะอยู่ในบริษัทใหญ่ๆไม่กี่บริษัท
ในจำนวนบริษัทประกันชีวิตทั้ง 12 บริษัท
ส่วนแบ่งตลาดในเบี้ยประกันชีวิตรายปีกว่าร้อยละ 50 อยู่ใน 5 บริษัทแรก
และสาขาบริษัทต่างประเทศบริษัทเดียว คือ
สาขาบริษัทอเมริกันอินเตอร์เนชั่นแนลแอสชัวรันส์ จำกัด
มีส่วนแบ่งตลาดประมาณร้อยละ 47
ฉะนั้นหากมีการเปิดเสรีมากขึ้นและอนุญาตให้บริษัทต่างประเทศมาจัดตั้งบริษัทประกอบธุรกิจประกันชีวิตมากขึ้น
จะกระทบต่อบริษัทไทยที่มีอยู่ในขณะนี้อย่างมาก เพราะ
ขณะนี้ซึ่งมีสาขาบริษัทต่างประเทศบริษัทเดียวได้ส่วนแบ่งตลาดแล้วถึง 47%
ฉะนั้นหากเพิ่มบริษัทอีก บริษัทขนาดเล็กก็จะประสบปัญหาหนักขึ้น
และยังไม่อยู่ในสภาพที่จะแข่งขันได้
เพราะบริษัทต่างประเทศมีระบบการรับประกันภัย
และเครือข่ายการบริหารกว้างขวาง
มีประสบการณ์ที่ดีกว่าทำให้สามารถลดต้นทุนได้
จึงมักจะประสบผลกำไรจากการดำเนินงานมากกว่าบริษัทในประเทศไทย
เฉพาะบริษัทไทยเองก็มีขนาดแตกต่างกันมากทั้งด้านเงินทุนจดทะเบียนและเบี้ยประกันภัย
บริษัทที่มีทุนจดทะเบียนสูงสุดมี 350 ล้านบาท
และบริษัทที่มีทุนจดทะเบียนต่ำสุดมีเพียงจำนวน 3 ล้านบาท เท่านั้น
รัฐบาลจึงมีความจำเป็นที่จะให้ความคุ้มครองบริษัทไทยอีกระยะหนึ่ง
ให้มีขีดความสามารถในการรับประกันภัย
มีความพร้อมและมีประสิทธิภาพในการแข่งขันมากกว่านี้
แต่ก็ไม่ควรจะปิดตลาดทีเดียวควรให้โอกาสเปิดเสรีโดยการให้ต่างชาติเข้ามาร่วมหุ้น
(Joint Venture)
ปัจจุบันโครงสร้างการถือหุ้นของบริษัทประกันชีวิตปรากฎว่าในจำนวน 11
บริษัท มีผู้ถือหุ้นสัญชาติไทยทั้งหมด 4 บริษัท
มีชาวต่างชาติร่วมหุ้นร้อยละ 24-25 อยู่ 4 บริษัท อีก 3 บริษัท
มีต่างชาติร่วมหุ้น ระหว่างร้อยละ 7-17
สำหรับบริษัทประกันวินาศภัย 67 บริษัท
ก็มีความแตกต่างกันมากทั้งขนาดของเบี้ยประกันภัยและเงินทุนจดทะเบียน
การกระจุกตัวของเบี้ยประกันภัยรับโดยตรง ประมาณ 35% ของทั้งหมดเป็นของ 5
บริษัทแรก บริษัทที่มีเบี้ยประกันภัยรับมากกว่าพันล้าน มีเพียง 3 บริษัท
ขนาดกลางคือ มีเบี้ยประกันภัยมากกว่า 200 ล้านขึ้นไป มีประมาณ 25 บริษัท
นอกนั้นยังมีขนาดเล็กขนาดเงินทุนจดทะเบียน 100ล้านขึ้นไป มีเพียง 10
บริษัท บริษัทที่มีทุนจดทะเบียนต่ำสุดมีเพียง 2 ล้านบาทเท่านั้น
การร่วมทุนของต่างชาติในบริษัทจดทะเบียนในประเทศ จากร้อยละ 25 ขึ้นไป มี
10 บริษัท โดยบริษัทไพศาลประกันภัย จำกัด มีผู้ถือหุ้นต่างชาติสูงสุด
ร้อยละ 99.84
จากจำนวนบริษัทที่มีมาก
แต่มีขนาดเล็กและความสามารถในการรับประกันภัยมีขีดจำกัดที่ค่อนข้างต่ำ
การเปิดบริษัทเพิ่มขึ้นย่อมกระทบบริษัทเล็กๆ
จึงควรสนับสนุนเพียงให้ต่างชาติมาร่วมลงทุน
ถ้าเป็นไปได้ก็ร่วมลงทุนในบริษัทที่ยังเล็กๆอยู่ จะช่วยเพิ่มการลงทุน
ความสามารถในการรับประกันภัยเพิ่มความรู้และเทคโนโลยี
เพราะประเทศไทยขาดบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถทางด้านประกันวินาศภัย
อีกทั้งจะช่วยให้การติดต่อทำประกันต่อกับบริษัทต่างประเทศทำได้สะดวก
และไม่เสียเปรียบต่อบริษัทรับประกันต่อในต่างประเทศ
ผลกระทบต่อดุลการค้าบริการ
ปัจจุบันประเทศไทยต้องเสียดุลบริการด้านประกันภัยเป็นจำนวนมาก
โดยเฉพาะดุลบริการการค้าประกันภัยสินค้าที่ส่งออกและนำเข้า
สาเหตุที่ขาดดุลบริการมาก เนื่องมาจากผู้นำเข้ามักจะซื้อสินค้าในราคา
C.I.F. จึงต้องจ่ายค่าเบี้ยประกันภัยไปด้วย ในขณะที่ผู้ส่งออกก็ขายในราคา
F.O.B. ซึ่งอาจเป็นเพราะความต้องการของผู้ซื้อหรือผู้นำเข้าในต่างประเทศ
และเกิดความเคยชิน และความสะดวกที่ไม่ต้องจัดการเรื่องการประกันภัย
อาจจะไม่ให้ความสำคัญกับการประกันภัย
รัฐจึงยังต้องสนับสนุนส่งเสริมให้มีการทำประกันภัยในประเทศมากยิ่งขึ้น
ผลกระทบการขาดดุลชำระเงินจากการพึ่งการประกันต่อต่างประเทศ
บริษัทประกันภัยในประเทศไทยยังต้องพึ่งการประกันต่อกับบริษัทต่างประเทศจำนวนมาก
ทำให้สูญเสียเงินตราต่างประเทศในรูปเบี้ยประกันต่อต่างประเทศจำนวนมาก
เช่นในปี 2534 ธุรกิจประกันชีวิตรับเงินเข้าจากต่างประเทศเพียง 35
ล้านบาท แต่ส่งออก 490 ล้านบาท
ในจำนวนที่ส่งออกนี้เป็นการส่งกำไรออกนอกราชอาณาจักรถึง 247 ล้านบาท
สำหรับธุรกิจประกันวินาศภัย มีจำนวนรับเข้า 1,083 ล้านบาท ส่งออก 3,650
ล้านบาท เป็นค่าเบี้ยประกันต่อจำนวน 2,540 ล้านบาท หรือร้อยละ 69.8
ของจำนวนส่งออกทั้งหมด และในปี 2535
ธุรกิจประกันวินาศภัยเสียดุลการชำระเงินสูงยิ่งขึ้นอีก คือ รับเข้าเพียง
1,213 ล้านบาท และส่งออกจำนวน 4,421 ล้านบาท ขาดดุลถึง 3,208 ล้านบาท
ฉะนั้น หากมีการเปิดเสรีมากขึ้น
และบริษัทต่างประเทศเข้ามาในระยะแรกอาจนำเงินเข้ามาในประเทศ
แต่ในที่สุดก็จะส่งกำไรออกนอกราชอาณาจักรเป็นจำนวนมาก
อีกทั้งสาขาบริษัทต่างประเทศจะอาศัยเครือข่ายการประกันต่อของบริษัทแม่
หรือ บริษัทในเครือที่อยู่ต่างประเทศมากขึ้น
ก็ย่อมทำให้สูญเสียเงินตราออกนอกประเทศมากยิ่งขึ้น
ผลกระทบต่อตัวแทนนายหน้าประกันภัย
ประเทศพัฒนาแล้วเรียกร้องให้ประเทศไทยเปิดเสรีในธุรกิจตัวแทนนายหน้ามากยิ่งขึ้น
ได้ทักท้วงเรื่องที่ตัวแทนนายหน้าต้องเป็นสัญชาติไทยตามประกาศคณะปฏิวัติฉบับที่
281 และกำหนดให้การประกอบนายหน้านิติบุคคลต้องจดทะเบียนในประเทศไทย
มีสัญชาติไทย จึงพยายามกดดันเรียกร้องให้ลดเงื่อนไขดังกล่าว
หากมีการเปิดเสรีในเรื่องตัวแทนมากขึ้น
จะกระทบกระเทือนต่อผู้ประกอบอาชีพนี้ที่เป็นคนไทยอย่างแน่นอน
และกระทบต่อดุลการชำระเงินของประเทศ ทำให้เงินตราไหลออกนอกประเทศมากขึ้น
เพราะบริษัทต่างชาติจะต้องส่งงานไปประกันต่อต่างประเทศมากขึ้น
และนำรายได้จากวิชาชีพส่งออกนอกประเทศ
บริษัทต่างชาติมีเครือข่ายในประเทศอื่นๆ
จึงได้เปรียบบริษัทนายหน้านิติบุคคลของไทยที่เป็นนายหน้าประกันต่อด้วย
และบริษัทต่างประเทศได้เปรียบในด้านความรอบรู้ในการประกันภัยแขนงต่างๆ
โดยเฉพาะรูปแบบใหม่ๆ
ผลกระทบต่อวิชาชีพอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการประกันภัย
ผลกระทบต่อนักคณิตศาสตร์ประกันภัย :
ปัจจุบันนักคณิตศาสตร์ประกันภัยในประเทศไทยยังมีจำกัดไม่พอเพียง
ข้อเสนอผูกพันของประเทศไทย
จึงยินดีให้มีการเคลื่อนย้ายบริการข้ามพรมแดนได้ ทั้งในด้านผู้บริการ
(Service Provider) และผู้บริโภค แต่ในด้าน Commercial Presence
ยังต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดเรื่องวิชาชีพต่างๆ ตามประกาศคณะปฏิวัติ
ฉบับที่ 281 ซึ่งการใช้บริการจากนักคณิตศาสตร์ต่างชาติมากก็ทำให้ต้องสูญเสียค่าบริการออกนอกประเทศ
และหากเคยชินใช้แต่บริการต่างแประเทศ
นักคณิตศาสตร์ในประเทศที่เป็นคนไทยก็จะไม่สามารถทำงานตามวิชาชีพ
และขณะนี้ประเทศไทยก็เริ่มผลิตนักคณิตศาสตร์มากขึ้น
ซึ่งการเปิดเสรีมากขึ้นต่อไปอาจมีผลกระทบต่อวิชาชีพนี้ของคนไทยมากขึ้น
ผลกระทบต่อผู้สำรวจภัย ผู้ประเมินภัย :
ปัจจุบันรัฐบาลยังไม่ได้ควบคุมผู้สำรวจภัย (Surveyor) และผู้ประเมินภัย
(Loss Adjuster) ทำให้มีปัญหาว่าผู้สำรวจภัยและผู้ประเมินภัย
ซึ่งเป็นอาชีพที่สำคัญต่อธุรกิจประกันภัยขาดความอิสระไม่ประกอบอาชีพโดยใช้วิชาชีพ
และมีจรรยาบรรณที่ถูกต้อง คือ
อาจเข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งที่เป็นผู้ว่าจ้าง เช่น
หากบริษัทประกันภัยเป็นผู้ใช้บริการก็อาจเข้าข้างทางบริษัทได้
โดยความถูกต้องแล้วอาชีพนี้ต้องมีความอิสระไม่ขึ้นต่อใครเพื่อให้การชดใช้ค่าสินไหมทดแทนเป็นไปอย่างถูกต้องตามความเป็นจริง
เป็นธรรม และสอดคล้องตามเงื่อนไขของสัญญาประกันภัย ปัจจุบันผู้สำรวจภัย
ผู้ประเมินภัยในประเทศไทยยังเป็นบริษัทขนาดเล็กมีขีดความสามารถจำกัด
จึงยังอาศัยผู้สำรวจภัย และผู้ประเมินภัยจากต่างประเทศในบางกรณี
การเสนอข้อผูกพันจึงเปิดให้มีการใช้บริการข้ามชาติได้ คือมีทั้ง cross
border supply และ Consumption abroad
แต่การมาจัดตั้งบริษัทต้องเป็นไปตามประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 281
การเปิดเสรีในด้านนี้มากขึ้นก็ย่อมต้องสูญดุลบริการ คือ
ทำให้เงินไหลออกนอกประเทศในรูปค่าใช้บริการมากขึ้น
จึงควรต้องกำหนดคุณสมบัติของผู้มีอาชีพสำรวจภัย
ผู้ประเมินภัยให้เป็นผู้มีความรู้ในวิชาการประกันภัย
วิชาการอื่นๆที่เกี่ยวข้อง และมีจรรยาบรรณต่อวิชาชีพ
ผลกระทบต่อผู้เอาประกันภัย : หากมีการเปิดเสรีมากขึ้น
ผู้เอาประกันภัยกับบริษัทขนาดเล็ก ซึ่งไม่อาจแข่งขันได้กับบริษัทใหญ่
หรือสาขาบริษัทต่างประเทศอาจได้รับผลกระทบกระเทือน
หากบริษัทนั้นขาดสภาพคล่อง การชดใช้ค่าสินไหมทดแทนก็จะล่าช้า
ขาดบุคลากรประกันภัยก็จะทำให้การบริการล่าช้า
และหากถึงกับต้องเลิกกิจการผู้เอาประกันภัยก็จะได้รับผลกระทบกระเทือน
แต่หากในระยะยาวทุกบริษัทมีความพร้อมแข่งขันการเปิดเสรีมากขึ้นย่อมเป็นผลดีต่อประชาชนผู้เอาประกัน
เพราะผู้บริโภค หรือผู้เอาประกันภัย
สามารถมีโอกาสเลือกใช้บริการที่ดีได้มากขึ้น
เลือกความคุ้มครองที่เหมาะสมและจ่ายค่าเบี้ยประกันภัยที่ต่ำ
เพราะผู้แข่งขันต้องมุ่งแข่งขันการให้บริการ การเสนอสินค้า
คือกรมธรรม์ในอัตราที่ต่ำ ฉะนั้นในวิสาหกิจเสรี
การให้มีการแข่งขันการค้าโดยเสรีตามธรรมชาติจะเกิดผลดีต่อผู้บริโภค
ผลกระทบต่อการจ้างงาน : หากมีการเปิดเสรีมากขึ้นย่อมมีการจ้างงานมากขึ้น
แต่โดยที่บุคลากรประกันภัยในประเทศไทยที่มีความรู้ความสามารถในวิชาการยังมีจำกัด
จึงต้องเร่งผลิตและพัฒนาคุณภาพบุคลากรให้ดียิ่งขึ้น
ซึ่งจะเกิดผลดีต่อทั้งธุรกิจ และประชาชนผู้เอาประกันภัย
ผลกระทบต่อการพัฒนาธุรกิจ : การเปิดเสรีให้ต่างชาติเข้ามาร่วมทุนมากขึ้น
หรือมาเปิดสาขา หรือจัดตั้งบริษัทเพิ่มขึ้นจะเป็นการโอนเทคโนโลยีใหม่ๆ
เข้ามาในประเทศและเป็นตัวกระตุ้นให้บริษัทประกันภัยในประเทศเกิดการตื่นตัวในการจะปรับปรุงประสิทธิภาพ
ขีดความสามารถ และความมั่นคงเพื่อความสามารถในการแข่งขัน และการอยู่รอด
ตลอดจนการเป็นผู้นำธุรกิจในตลาด
ซึ่งจะเกิดผลดีต่อการพัฒนาธุรกิจประกันภัยในประเทศ
สรุปแล้วการนำเรื่องบริการการค้ามาเจรจาในรอบอุรุกวัยนี้
เป็นผลดีต่อการพัฒนาธุรกิจประกันภัยในประเทศไทยมากยิ่งขึ้น
ทำให้อาศัยหลักการโปร่งใส (Transparency)
ของกรอบความตกลงช่วยให้ไทยได้ทราบ กฎ ระเบียบ เงื่อนไข
เครือข่ายข้อมูลต่างๆ ของนานาประเทศ
ซึ่งสามารถนำมาเป็นแนวทางในการพัฒนาธุรกิจประกันภัยในประเทศมากยิ่งขึ้น
และเมื่อมีความพร้อมในการแข่งขัน
การเปิดเสรีการประกันภัยจะเกิดผลดีต่อประชาชนในที่สุด
แนวทางการเปิดเสรีอย่างค่อยเป็นค่อยไป
ผลกระทบต่างๆ ดังกล่าวไปแล้วนั้น พิจารณาบนสมมติฐานว่า
หากมีการเปิดเสรีอย่างเต็มรูปแบบโดยไม่มีเงื่อนไข
ซึ่งเป็นที่ปรารถนาของประเทศพัฒนาแล้ว
ซึ่งต่างชาติสนใจจะเข้ามาประกอบธุรกิจประกันภัยในประเทศมาก
เพราะตลาดประกันภัยไทยเป็นตลาดที่มีระเบียบวินัย
ภัยส่วนใหญ่มีความเสียงค่อนข้างต่ำ จึงเป็นธุรกิจที่สามารถทำกำไรได้
ฉะนั้นหากเปิดเสรีโดยไม่มีเงื่อนไขและต่างชาติเข้ามา
ในขณะที่บริษัทประกันภัยไทยยังไม่อยู่ในสภาพที่พร้อมจะแข่งขันย่อมเกิดผลกระทบในทางลบมากกว่า
โดยที่รัฐบาลไทยตระหนักดีว่า
สภาพบริษัทในประเทศไทยยังไม่พร้อมจะแข่งขันกับต่างประเทศได้
จึงได้ยื่นข้อเสนอผูกพัน
เพียงเท่าที่กฎหมายอนุญาตให้ทำได้และเป็นที่แน่นอนว่าในการเจรจารอบอุรุกวัยนี้จะยังไม่มีผลกระทบต่อธุรกิจประกันภัยในประเทศ
แต่โดยที่ "การเปิดเสรี" เป็นสิ่งที่ย่อมจะเกิดขึ้น
และจะมีประโยชน์ต่อผู้บริโภคในที่สุด
จึงควรเตรียมแนวทางสำหรับการเปิดเสรีตามลำดับ
คืออย่างค่อยเป็นค่อยไปให้สอดคล้องสภาพเศรษฐกิจและความพร้อมของปัจจัยต่างๆที่เกี่ยวข้อง
แนวทางการเปิดเสรีตามลำดับนั้นอาจทำได้หลายทาง เช่น
1. การอนุญาตให้เพิ่มบริษัทประกันภัยในประเทศเพิ่มขึ้น
โดยพิจารณาว่าควรให้ใบอนุญาตประกอบธุรกิจประกันชีวิตกี่บริษัท
บริษัทประกันวินาศภัยกี่บริษัท ในระยะเวลาใด เพราะนับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2525
กระทรวงพาณิชย์ยังไม่ได้เพิ่มใบอนุญาตประกอบธุรกิจประกันภัยเลย
ถ้าพิจารณาจำนวนบริษัทประกันภัยในขณะนี้
จะเห็นว่าอาจพิจารณาให้เพิ่มบริษัทประกันชีวิตได้อีก เพราะจำนวน 12
บริษัทในขณะนี้ก็ไม่มากนัก อีกทั้งตลาดธุรกิจประกันชีวิตยังมีอีกมาก
เพราะในปี 2535 อัตราส่วนผู้ทำประกันชีวิตมีเพียงประมาณ 7.7%
ของจำนวนประชากรเท่านั้น
จึงสามารถที่จะเพิ่มบริษัทได้ในขณะนี้โดยจะไม่กระทบบริษัทที่มีอยู่มากนัก
หากแต่จะเกิดผลดีในการกระตุ้นให้เกิดการแข่งขันการบริการ
และเกิดการจ้างงาน การพัฒนาบุคลากรมากขึ้น
อีกทั้งเป็นการช่วยระดมเงินออมในรูปการประกันชีวิตมากขึ้น
สำหรับบริษัทประกันวินาศภัยนั้น ควรส่งเสริมให้บริษัทมีขนาดใหญ่ขึ้น
เพราะขนาดบริษัทเล็กๆ และมีลักษณะเป็นครอบครัวยังมีจำนวนมาก
โดยการเพิ่มทุนจากผู้ถือหุ้นไทย หรือกระตุ้นให้มีต่างชาติมาร่วมหุ้น
ก็ย่อมเกิดผลดีทั้งในด้านการเพิ่มเทคโนโลยีและการพัฒนาบุคลากร
และรูปแบบใหม่ๆของการประกันภัย
หากมีการอนุญาตให้จัดตั้งบริษัทใหม่
ควรจะกำหนดเงื่อนไขให้บริษัทมีทุนจดทะเบียนที่สูงไว้
เพื่อให้บริษัทมีความมั่นคงในฐานะการเงิน เป็นการสร้างความเชื่อศรัทธา
อีกทั้งอาจกำหนดเงื่อนไขอื่นๆ
ที่เสริมสร้างการระดมเงินทุนเพิ่มได้มากขึ้น
2. การเพิ่มสัดส่วนผู้ถือหุ้นต่างชาติให้มากกว่าร้อยละ 25
ทั้งนี้จะต้องเสนอปรับปรุง พ.ร.บ. ประกันชีวิต พ.ศ. 2535 และพ.ร.บ.
ประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535
ให้สะดวกต่อการพิจารณาเปลี่ยนแปลงอัตราส่วนผู้ถือหุ้นให้สอดคล้องตามสภาพความจำเป็น
เช่น อาจระบุว่าเงื่อนไขการอนุญาตให้เป็นไปตามกฎกระทรวง
หรือประกาศกระทรวงจะคล่องตัวมากกว่าการเพิ่มอัตราส่วนผู้ถือหุ้นต่างชาตินั้น
อาจเพิ่มเป็นลำดับ เช่น ร้อยละ 30 ในเบื้องต้น เพิ่มเป็นร้อยละ 40
ในโอกาสต่อไป หรือเปิดกว้างไว้ แต่ห้ามไม่ให้เกินร้อยละ 49
การมีต่างชาติร่วมหุ้นเป็นการช่วยพัฒนาธุรกิจภายในประเทศให้มีเทคโนโลยีและรูปแบบประกันภัยใหม่ๆที่จะสามารถเทียบเคียงได้กับบริษัทในต่างประเทศต่อไป
3. การพิจารณาอนุญาติให้บริษัทต่างประเทศมาจัดตั้งสาขาได้
แต่ทั้งนี้ควรที่รัฐจะมีโอกาสตัดสินว่าจะให้บริษัทของประเทศใด
เพื่อให้เกิดการกระจายบริษัทของประเทศต่างๆ
แทนการกระจุกตัวอยู่เพียงชาติใดชาติหนึ่ง ซึ่งจะทำให้เกิดการแข่งขันมาก
และผู้บริโภคก็มีทางเลือกมากขึ้น
แต่หากเป็นไปได้ควรสนับสนุนให้มาจัดตั้งเป็นบริษัทจดทะเบียนในประเทศจะเหมาะสมกว่าเพื่อขจัดปัญหาเรื่องการประติบัติเยี่ยงคนชาติเว้นแต่รัฐจะมีนโยบายยกเลิกข้อห้ามมิให้สาขาบริษัทต่างประเทศจัดตั้งสาขาย่อยในประเทศได้
แต่ก็ควรอนุญาตโดยมีเงื่อนไข
เพื่อให้เกิดการกระจายการบริการสู่ประชาชนทั่วประเทศ
อย่างไรก็ตาม แนวทางการเปิดเสรีอย่างค่อยเป็นค่อยไปดังกล่าว
คงต้องพิจารณาตามสภาวการณ์ที่เหมาะสมเป็นระยะๆไป
พร้อมกำหนดเงื่อนไขให้เหมาะสมตามสภาพขณะนั้นๆ
ส่วนการเปิดเสรีอย่างเต็มรูปแบบนั้น คงต้องใช้เวลาอย่างน้อย 8-10
ปีขึ้นไป เพื่อให้เวลาในการเตรียมพร้อมการแข่งขันอย่างสมบูรณ์

แนวทางการพัฒนาธุรกิจประกันภัย
เพื่อการเตรียมพร้อมในการแข่งขันการเปิดเสรี
และเพื่อพัฒนาความเจริญรุ่งเรืองต่อเศรษฐกิจและสังคมของประเทศไทย
ควรที่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องจะต้องเตรียมพร้อม จะต้องพัฒนาไปพร้อมๆกัน
โดยขอเสนอแนะแนวทางพัฒนาดังนี้คือ
แนวทางพัฒนาสำหรับบริษัทประกันภัย
บริษัทประกันภัยในฐานะผู้ประกอบการจะต้องพัฒนาตัวเองและสร้างการเตรียมพร้อมในเรื่องต่างๆ
ดังนี้ คือ
1. การเสริมสร้างศรัทธาของประชาชน
การเสริมสร้างศรัทธาของประชาชนเป็นหัวใจสำคัญมากประการหนึ่ง
ซึ่งบริษัทควรสร้างภาพพจน์ที่ดีให้ประชาชนเกิดความเชื่อถือศรัทธา
โดยเฉพาะหากคนไทยมีความเป็นชาตินิยม ไม่ว่าการเปิดตลาดจะเสรีเพียงใด
จะมีต่างชาติเข้ามาประกอบการมากแค่ไหน
คนไทยก็ยังคงซื้อสินค้าไทยหรือใช้บริการของคนไทย
ดังเช่นตัวอย่างในบางประเทศที่เห็นแล้วว่าแม้จะถูกบังคับให้เปิดเสรีแต่หากชนในชาติมีความเป็นชาตินิยมผู้ประกอบการต่างชาติก็ไม่สามารถเข้ามายึดครองตลาดได้
ธุรกิจประกันภัยไทยก็เช่นเดียวกัน
แต่กาครที่จะให้คนไทยมีชาตินิยมก็ต้องเกิดจากความเชื่อถือศรัทธาที่ผู้ประกอบการจะสร้างขึ้นจนทำให้เขาเกิดความพอใจ
ติดใจ และไม่คิดเปลี่ยนใจไปทดลองของอื่นไธุรกิจประกันภัยนั้นเป็นที่ทราบดีแล้วว่ามีประโยชน์
โดยเฉพาะมีโอกาสได้ช่วยเหลือคนในยามที่เขาเดือดร้อย
ฉะนั้นในขณะที่คนได้รับความสูญเสียทางการเงิน
หากธุรกิจประกันภัยจะรีบเข้าไปบรรเทาความเดือดร้อน
และมีความทุกข์ใจหรือเสียใจในการสูญเสียบางอย่าง
และหากบริษัทประกันภัยยังเพิ่มความรำคาญใจอันอาจเกิดจากความล่าช้าในการบริการ
หรือการหน่วงเหนี่ยวการปฏิบัติที่เขารู้สึกว่าถูกเอาเปรียบในบางกรณี
ก็จะเป็นการสร้างความรู้สึกในทางลบต่อธุรกิจทันที
ความเชื่อถือศรัทธาก็จะหมดไป
ฉะนั้นจุดนี้จึงเป็นหัวใจที่สำคัญที่ผู้บริหารบริษัทประกันภัยจะต้องให้ความสนใจดูแลการปฏิบัติหน้าที่
การให้บริการ การพูดจาติดต่อลูกค้า
โดยให้เจ้าหน้าที่รีบออกไปสำรวจภัยทันทีที่ได้รับแจ้งอุบัติเหตุ
ดำเนินการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนโดยรวดเร็ว เป็นต้น
2. การเสริมสร้างความสามารถในการรับประกันภัย
บริษัทประกันภัยในขณะนี้มีจำนวน 75 บริษัท และเป็นสาขาบริษัทต่างประเทศ 5
บริษัท ในจำนวนทั้งหมดนี้เป็นบริษัทที่ได้รับใบอนุญาตให้ประกอบธุรกิจประกันชีวิตเพียงอย่างเดียว
7 บริษัท เป็นบริษัทที่ได้รับใบอนุญาตประกอบธุรกิจทั้งสองอย่าง 5 บริษัท
เป็นบริษัทประกอบธุรกิจประกันวินาศภัย 56 บริษัท
และบริษัทที่รับประกันสุขภาพเท่านั้นอีก 6 บริษัท
และเป็นบริษัทประกันภัยต่อ 1 บริษัท
(สรุปบริษัทประกอบธุรกิจประกันชีวิตมี 12 บริษัท
และบริษัทประกอบธุรกิจประกันวินาศภัย 67 บริษัท บริษัทประกันต่อ 1 บริษัท
จำนวนบริษัทที่ค่อนข้างมากนี้ ยังเป็นบริษัทขนาดเล็กค่อนข้างมากด้วย
ดังจะเห็นได้จากอัตราส่วนการครองตลาดจะเป็นของกลุ่มบริษัทใหญ่ๆ
ไม่กี่บริษัท ฉะนั้น
น่าที่จะมีการเพิ่มความสามารถในการรับประกันภัยมากขึ้น
โดยสร้างให้บริษัทมีขนาดใหญ่ขึ้น โดยการเพิ่มทุนจดทะเบียน
การดำรงเงินกองทุนให้สูงและหากเป็นไปได้ บริษัทเล็กๆ
น่าจะรวมตัวกันโดยการควบเข้าเป็นบริษัทเดียวกัน
จะเป็นการลดค่าใช้จ่ายคงที่ลงได้อีกมาก
ซึ่งจะเป็นการสร้างความเชื่อถือให้เห็นว่าบริษัทมีฐานะการเงินมั่นคง
เพราะเป็นธรรมดาที่คนมักนิยมเชื่อถือบริษัทใหญ่มากกว่าบริษัทเล็ก
และทำให้สามารถแข่งขันได้กับบริษัทต่างประเทศ
รวมทั้งสร้างความมั่นใจในการจะรับงานประกันภัยต่อจากต่างประเทศเข้ามาอีกด้วย
บริษัทประกันภัยควรลดการพึ่งพาการประกันต่อกับบริษัทต่างประเทศลดลง
โดยใช้การประกันต่อกับบริษัทภายในประเทศ
และบริษัทไทยรับประกันภัยต่อมากยิ่งขึ้น
หรืออาศัยการประกันต่อในภูมิภาคกับบรรษัทประกันต่อแห่งเอเชีย (Asian
Reinsurance Corporation) และบรรษัทประกันต่อแห่งอาเซียน (ASEAN
Reinsurance Corporation)
ซึ่งจะเป็นการเสริมสร้างความร่วมมือของบริษัทภายในประเทศของภูมิภาค ESCAP
ของภูมิภาคอาเซียนตามเจตนารมณ์และเป้าหมายของความร่วมมืออย่างแท้จริง
3. การเสริมสร้างประสิทธิภาพบุคลากร
บุคลากรเป็นกำลังสำคัญยิ่งในช่วงที่เศรษฐกิจของประเทศมีอัตราการขยายตัวสูงมากใน
3-4 ปีที่ผ่านมา
ธุรกิจประกันภัยก็มีการเจริญเติบโตสูงมากกว่าอัตราการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจ
การขยายตัวดังกล่าวทำให้บริษัทหลายแห่งมีบุคลากรไม่เพียงพอ
เนื่องจากบุคลากรในธุรกิจประกันภัยโดยเฉพาะผู้มีความรู้ความสามารถในด้านการประกันภัยโดยเฉพาะมีค่อนข้างจำกัด
หากจะให้มีความพร้อมในการแข่งขันมากขึ้น ควรต้องเพิ่มพูนประสิทธิภาพ
ความรู้ ความสามารถของบุคลากรมากยิ่งขึ้นพร้อมๆกับการเพิ่มบุคลากรทุกแขนงให้พอเพียง
โดยการสนับสนุนให้ทุนการศึกษาเพิ่มเติมอบรมภายในบริษัทหรือส่งไปอบรมวิชาชีพเฉพาะในต่างประเทศ
ฉะนั้น หากบริษัทประกันภัยได้มีการเตรียมพร้อมที่จะสามารถแข่งขันได้ทุกๆด้านแล้ว
ไม่ว่าผลการเจรจารอบอุรุกวัยจะเป็นเช่นไร
หรืออนาคตหากจะให้มีการแข่งขันกันโดยเสรีมากขึ้นแค่ไหน
ธุรกิจประกันภัยก็ควรที่จะพร้อมที่จะยืนสู้แข่งขันต่อไปได้ด้วยดี
และสามารถที่จะเอื้ออำนวยประโยชน์ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศมากยิ่งขึ้น
แนวทางพัฒนาสำหรับตัวแทนนายหน้าประกันภัย
ตัวแทนนายหน้าประกันภัยเป็นคนกลางระหว่างประชาชนผู้เอาประกันภัยและบริษัทประกันภัย
จึงเป็นตัวจักรสำคัญและมีบทบาทยิ่งต่อการพัฒนาธุรกิจประกันภัยในประเทศ
และมีส่วนสำคัญในการสร้างภาพพจน์และทัศนคติที่ดีต่อธุรกิจประกันภัยเพราะเป็นผู้ติดต่อใกล้ชิดกับประชาชนเพื่อแก้ไขปัญหาที่ประสบอยู่
และเพื่อพัฒนาวิชาชีพนี้ให้ดียิ่งขึ้น
และเพื่อความพร้อมของการแข่งขันกับต่างชาติ
จึงขอเสนอแนวทางพัฒนาสำหรับตัวแทนนายหน้าในเรื่องต่อไปนี้
1. เสริมสร้างความรู้ในวิชาการประกันภัยให้มากขึ้น
โดยเพิ่มพูนความรู้แขนงต่างๆ ของการประกันภัย เข้าใจลักษณะความเสี่ยงภัย
ความคุ้มครอง และกรมธรรม์ประเภทต่างๆ ตลอดจนสิทธิเงื่อนไข
ข้อยกเว้นแต่ละประเภท เพื่อสามารถให้คำแนะนำที่ถูกต้องแก่ประชาชน
และให้บริการอย่างใกล้ชิด
ซึ่งจะช่วยสร้างศรัทธาของประชาชนต่อธุรกิจประกันภัย
2. เสริมสร้างจรรยาบรรณในวิชาชีพ
โดยการยึดถือจรรยาบรรณที่พึงมีต่อผู้เอาประกันภัยต่อบริษัทประกันภัย
ต่อเพื่อร่วมอาชีพ มิควรมีการแข่งขันโดยวิธีการไม่ถูกต้อง
ไม่ทำลายเพื่อนร่วมอาชีพ หรือกล่าวร้ายโจมตีกันไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม
เพราะการกล่าวร้ายโจมตีซึ่งกันและกันย่อมแสดงให้เห็นว่าผู้ประกอบอาชีพนี้ไม่ดี
ประชาชนก็ย่อมไม่เชื่อถือและมีผลกระทบต่อความศรัทธาต่อธุรกิจ
ต้องซื่อสัตย์ต่อวิชาชีพไม่ควรมีพฤติกรรมเป็นการหลอกลวง เช่น
การนำเงินเบี้ยประกันภัยของประชาชนที่ส่งบริษัทไปใช้
ทำให้เกิดปัญหาตามมาเกี่ยวกับกรมธรรม์สิ้นผลบังคับ
ควรให้การแนะนำที่ถูกต้องในรูปแบบ
และขนาดของวงเงินเอาประกันภัยให้สอดคล้องกับฐานะรายได้ของผู้เอาประกันภัย
เพื่อมิให้มีอุปสรรคต่อการส่งเบี้ยประกันภัยต่อไป
เพราะปรากฎว่ามีประชาชนที่เอาประกันภัยเพียงปีแรกแล้วไม่สามารถส่งเบี้ยประกันภัยต่อไปได้
ทำให้เกิดปัญหากรมธรรม์ขาดอายุ (Lapsation) ในอัตราค่อนข้างสูง
ซึ่งเป็นผลเสียที่ผู้เอาประกันภัยสูญเงินเปล่า
เป็นผลเสียต่อบริษัทประกันภัย เพราะการประกันภัยในปีแรกจะมีต้นทุนสูง
หากไม่มีการต่ออายุในปีต่อๆไปก็เป็นการขาดทุน ทำลายฐานะการเงิน
และการที่กรมธรรม์ขาดอายุเป็นการทำลายความรู้สึกว่าผู้เอาประกันภัยสูญเงินเปล่าไม่ได้อะไร
จึงทำให้ยิ่งไม่อยากทำประกันภัย
ตัวแทนนายหน้ามิควรแนะนำให้ผู้เอาประกันภัยเลิกทำประกันภัยจากบริษัทหนึ่งแล้วไปทำอีกบริษัทหนึ่งที่ตนเองสังกัด
หรือเพื่อให้ตนเองได้รายได้
ในขณะเดียวกันตัวแทนต้องช่วยป้องกันชื่อเสียงภาพพจน์ของวิชาชีพนี้
โดยหากทราบพฤติกรรมที่ไม่ดี ต้องหาทางขจัดบุคคลที่ไม่ดีออกไปจากวงการ
ซึ่งบริษัทประกันภัยจะต้องให้ความร่วมมือซึ่งกันและกันไม่รับบุคคลที่มีประวัติไม่ดีมีประวัติทุจริตเรื่องเงิน
การหลอกลวงประชาชน
นอกจากนี้ตัวแทนนายหน้าควรเป็นสมาชิกของสมาคมหรือชมรมของวิชาชีพนั้นๆ
พร้อมทั้งมีความสามัคคีไม่แตกแยก และสมาคมหรือชมรม (แล้วแต่จะเรียก)
ควรเป็นองค์กรสำคัญที่จะปรับปรุงส่งเสริมคุณภาพ
ความรู้จรรยาบรรณของตัวแทน นายหน้าให้มีคุณภาพ มีมาตรฐาน
และประกอบอาชีพอย่างถูกต้องตามหลักวิชาการ
3. ขยายขอบข่ายการบริการอย่างเต็มรูปแบบ โดยเฉพาะนายหน้านิติบุคคล
ซึ่งปัจจุบันบุคลากรจำกัด ขาดผู้มีความรู้ในวิชาการประกันภัยแขนงต่างๆ
จึงไม่สามารถให้คำแนะนำปรึกษาที่ถูกต้อง จึงต้องสร้างบุคลากร
และเพิ่มนานหน้าที่สังกัดบริษัทให้มีความรู้ความสามารถ
และความเชี่ยวชาญเฉพาะเรื่องอย่างแท้จริงไว้ในบริษัท
เพื่อสามารถให้บริการ และจัดการเรื่องการประกันภัยทั้งการประกันภัยโดยตรง
และการประกันภัยต่อได้อย่างครบถ้วน
คือสามารถทำได้อย่างครบวงจรภายในบริษัทโดยไม่ต้องพึ่งพาจากแหล่งอื่น
พร้อมทั้งสร้างความเชื่อถือศรัทธา และมีความรับผิดชอบต่อการจัดการ
เพื่อมิให้เกิดความเสียหายจากการชี้ช่องผิด
และต้องขยายขอบข่ายความสัมพันธ์กับบริษัททั้งในประเทศและต่างประเทศ
เพื่อสามารถเลือกการประกันภัยที่ดี่ที่สุดให้ประชาชน
เมื่อมีความพร้อมทุกด้านก็สามารถที่จะแข่งขันได้กับชาวต่างชาติ
แนวทางพัฒนาสำหรับภาครัฐบาล
ภาครัฐบาลโดยเฉพาะกรมการประกันภัยซึ่งมีหน้าที่ความรับผิดชอบโดยตรงในด้านการคุ้มครองสิทธิ
และประโยชน์ของประชาชนผู้เอาประกันภัย
โดยการกำกับดูแลการดำเนินงานของบริษัทประกันภัย
ตัวแทนและนายหน้าประกันภัย เพื่อให้ธุรกิจมีความมั่นคง
อยู่ในขอบเขตของกฎหมายไม่ดำเนินการในลักษณะผูกขาดและกีดกันการแข่งขันทางธุรกิจ
ตลอดจนการส่งเสริมพัฒนาการประกันภัยให้เจริญก้าวหน้า
และเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของชาติ
ภาครัฐจึงมีบทบาทและเป็นกลไกสำคัญในการส่งเสริมให้ภาคอื่นๆสามารถดำเนินการตามแนวทางพัฒนาและความเตรียมพร้อมให้บรรลุผลสำเร็จได้เร็วยิ่งขึ้น
โดยควรพัฒนาทั้งส่วนของรัฐ และเอกชน ตลอดจนประชาชนไปพร้อมๆ กันดังนี้ คือ
1. เสริมสร้างประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของกรมการประกันภัย
ด้านบุคลากร : เพิ่มพูนความรู้ในวิชาการประกันภัยแขนงต่างๆ
โดยการจัดอบรมสัมมนาข้าราชการอย่างต่อเนื่อง
จัดหาทุนการศึกษาวิชาการประกันภัยแขนงต่างๆ
เพื่อให้ข้าราชการมีความพร้อมในการปฏิบัติงาน
และมีประสิทธิภาพทั้งเป็นผู้นำในการส่งเสริมพัฒนารูปแบบการประกันภัยหรือทัดเทียมได้กับบุคลากรของภาคเอกชน
ตลอดจนการวางตัวบุคคลให้เหมาะสมกับหน้าที่การงานคือ
มีความรู้ความเชี่ยวชาญในงานนั้นๆเพื่อให้การปฏิบัติงานมีประสิทธิภาพ
และเสริมสร้างขวัญและกำลังใจของข้าราชการรวมทั้งให้ข้าราชการเข้าใจกฎระเบียบต่างๆ
ที่ต้องถือปฏิบัติต่อภายในประเทศและต่างประเทศอย่างชัดเจน
ด้านเครื่องมือเครื่องใช้ :
จัดหาเครื่องมือเครื่องใช้ที่มีประสิทธิภาพและ Office automation
ต่างๆมาใช้งานเพื่อขจัดปัญหาความล่าช้า
และสามารถลดปริมาณข้าราชการได้ตามนโยบายของรัฐ
2. ปรับปรุง กฎหมาย กฎระเบียบต่างๆให้เหมาะสม
โดยกฎหมายที่จะปรับปรุงนั้นจะเข้มไปกว่าหรือมีข้อจำกัดต่อการเปิดเสรีมากไปกว่าที่เสนอข้อผูกพันไว้ไม่ได้
อย่างน้อยต้องคงที่ (Stand Still) หรือเปิดเสรีเพิ่มขึ้น
2.1 ปรับปรุงพระราชบัญญัติประกันชีวิต พ.ศ. 2535
และพระราชบัญญัติประกันวินาศภัย พ.ศ. 2535 ให้มีความชัดเจน สมบูรณ์
และสอดคล้องต่อหลักปฏิบัติที่ถูกต้อง (เนื่องจาก พ.ร.บ. ในสภาในเวลาจำกัด
จึงยังมีข้อบกพร่องอยู่)
2.2 ปรับปรุงประกาศกระทรวงว่าด้วยการลงทุนให้มีความชัดเจนเป็นแนวปฏิบัติที่เข้าใจง่าย
และขยายขอบเขตการลงทุนของบริษัทให้มากขึ้น
และให้สามารถลงทุนได้อย่างคล่องตัว
โดยเฉพาะควรให้มีแนวโน้มที่จะมีความเสรีมากขึ้นตามลำดับ (Progressive
Liberalization) (ได้ประกาศฉบับใหม่ ซึ่งมีผลบังคับเมื่อ 20 พฤศจิกายน
2536)
2.3 ปรับปรุงรูปแบบกรมธรรม์ให้เข้าใจง่าย
มีเงื่อนไขทั่วไปที่เหมือนกันทุกบริษัท
ให้มีกรมธรรม์มาตรฐานในประเภทต่างๆ ของการประกันภัยมากขึ้น
เพื่อเสริมสร้างความเข้าใจ
และความมั่นใจของผู้เอาประกันภัยว่าสามารถซื้อกรมธรรม์จากบริษัทใดก็ได้จะไม่เสียเปรียบเพื่อให้ตัดสินใจซื้อประกันภัยโดยอาศัยปัจจัยการบริการที่ดีเป็นการส่งเสริมให้บริษัทแข่งขันกันในเรื่องให้บริการที่ดี
ซึ่งจะเสริมสร้างให้ประชาชนเกิดศรัทธา และอยากทำประกันภัยมากขึ้น
2.4 ปรับปรุงอัตราเบี้ยประกันภัย
ให้มีความเหมาะสมสอดคล้องกับการเสี่ยงภัย
ปัจจุบันอัตราเบี้ยประกันภัยในประเทศไทยยังสูงกว่าหลายประเทศในการประกันภัยประเภทเดียวกัน
ทั้งนี้เพราะผู้ทำประกันภัยมีน้อยค่าใช้จ่ายสูง
จึงต้องปรับปรุงทั้งอัตราให้เหมาะสม
เพื่อให้ประชาชนสามารถจ่ายค่าเบี้ยประกันภัยมากขึ้น
และหากส่งเสริมให้มีการทำประกันภัยมากขึ้น
อัตราเบี้ยประกันภัยก็จะลดลงในที่สุด
3. ประกาศ เผยแพร่ กฎหมาย กฎระเบียบต่างๆ ให้สอดคล้องหลักความโปร่งใส
โดยจะต้องประกาศและแจ้งกฎหมาย กฎระเบียบต่างๆให้สถาบันต่างๆ
ที่เกี่ยวข้องได้ทราบตลอดจนนโยบายและแนวทางปฏิบัติ (Administrative
Guidline) พร้อมทั้งอำนวยความสะดวกในการให้ข้อมูลแก่ผู้มาติดต่อทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ
4. เสริมสร้างความมั่นคงและความสามารถในการรับประกันภัยของบริษัท
4.1 กำกับดูแล ตรวจสอบความมั่นคงในฐานะการเงินให้มีสภาพคล่อง
และมีเงินกองทุนครบตามกฎหมาย
4.2 ส่งเสริมให้บริษัทโตขึ้น เพื่อสามารถรับประกันภัยได้มากขึ้น
โดยการจดทะเบียนเพิ่มทุนให้สูงขึ้น
4.3 สนับสนุนให้บริษัทเล็กๆมีการรวมตัวกันเป็นบริษัทเดียว
เพื่อลดค่าใช้จ่ายคงที่ เพื่อใช้ทรัพย์สินดำเนินการอย่างมีประสิทธิภาพ
เพื่อมีโครงสร้างการบริหารงานที่ทันสมัย
และสามารถรับประกันภัยทุกประเภทได้อย่างครบวงจรเป็นการบริการผู้เอาประกันภัยได้ทั่วถึงทุกประเภท
4.4 ส่งเสริมให้บริษัทจดทะเบียนเป็นบริษัทในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย
เพื่อเป็นการขยายบริษัทให้ประชาชนมีโอกาสร่วมทุนและจะสนใจการประกันภัยมากยิ่งขึ้น
5. เสริมสร้างมาตรการลดการขาดดุลบริการและการพึ่งการประกันต่อต่างประเทศ
5.1 กำหนดมาตรการวิธีปฏิบัติให้มีการเอาประกันภัยไว้ในประเทศมากขึ้น
5.2 สนับสนุนให้บริษัทจัดตั้งกองกลางรับประกันภัย (Pool)
รับประกันภัยเฉพาะพิเศษ ซึ่งบริษัทส่วนใหญ่ขาดบุคลากร
และความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน เช่น ด้านประกันภัยทางทะเล
โครงการพัฒนาพื้นที่ชายฝั่งทะเลตะวันออก การประกันภัยทางการเกษตร
การประกันภัยความผิดต่อวิชาชีพ (Professional Liability Insurance)
เพื่อเป็นการลดดุลบริการที่ต้องอาศัยการประกันภัยในต่างประเทศ
5.3 ประชาสัมพันธ์และส่งเสริมให้ผู้ส่งออกและผู้นำเข้าสินค้า
ได้ทราบถึงประโยชน์และบริการที่ดีกว่าของการประกันภัยทางทะเลและขนส่งกับบริษัทในประเทศ
5.4 ส่งเสริมให้มีความร่วมมือด้านประกันต่อภายในประเทศมากขึ้น
โดยผ่านบริษัทไทยรับประกันภัยต่อ
และสนับสนุนความร่วมมือด้านประกันต่อภายในภูมิภาค ทั้ง ASEAN Reinsurance
Corporation และ Asian Reinsurance Corporation
6. เสริมสร้างศรัทธาของประชาชนต่อธุรกิจประกันภัย
6.1 รับเรื่องราวร้องทุกข์ และเร่งดำเนินการให้มีการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนโดยเร็ว
6.2 กำหนดแนวทาง ระยะเวลา
การดำเนินการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้ทุกบริษัทยึดเป็นมาตรฐานและปฏิบัติแนวทางเดียวกันเพื่อลดการร้องเรียน
6.3 รณรงค์ชี้แจง
ประชาสัมพันธ์ให้ประชาชนเข้าใจขั้นตอนการเรียกร้องค่าสินไหมทดแทน
การเตรียมเอกสาร หลักฐาน วิธีปฏิบัติ สิทธิ เงื่อนไข ข้อยกเว้นต่างๆ
6.4 ติดตามผู้เอาประกันภัยให้มารับเงินที่ครบกำหนดสัญญาที่ยังตกค้างอยู่ที่บริษัท
7. เสริมสร้างอาชีพตัวแทนนายหน้าประกันภัยให้มีมาตรฐาน
7.1 ปรับปรุงคุณภาพตัวแทนนายหน้า
โดยกำหนดหลักสูตรการสอบรับใบอนุญาตให้มีมาตรฐานเป็นการวัดความรู้ในวิชาการประกันภัย
และกำหนดคุณสมบัติที่เหมาะสม
7.2 สนับสนุนให้ตัวแทนนายหน้าดำเนินธุรกิจอย่างเป็นวิชาชีพ
โดยเฉพาะนายหน้านิติบุคคลต้องมีวัตถุประสงค์ดำเนินการอย่างอิสระและเป็นวิชาชีพ
มีนายหน้าที่มีความเชี่ยวชาญการประกันภัยครบทุกประเภทอยู่ในบริษัท
และมีความสามารถในการให้คำแนะนำปรึกษา
และช่องการจัดการประกันภัยอย่างถูกต้อง
7.3 จัดอบรมจรรยาบรรณตัวแทนนายหน้าประกันภัยอย่างต่อเนื่องทุกภาคของประเทศเพื่อเสริมสร้างความรู้
และจรรยาบรรณ ตลอดจนแนวทางการบริการชดใช้ค่าสินไหมทดแทน
8. เผยแพร่ประชาสัมพันธ์ความรู้เกี่ยวกับการประกันภัย
8.1 จัดทำเอกสาร หนังสือข้อแนะนำเกี่ยวกับการประกันภัย
และเผยแพร่ความรู้แก่นักเรียน
นิสิตนักศึกษาและประชาชนทั้งในส่งกลางและภูมิภาค
8.2 จัดทำวีดีโอเทป สไลด์มัลติวิชั่นและช้อตซีรี่
เกี่ยวกับการประกันภัยเพื่อเผยแพร่ทั้งในเมืองและชนบท
8.3 เผยแพร่และขยายความรู้โดยการบรรยายและเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการประกันภัยในชนบท
ทั้งแก่ผู้นำท้องถิ่นและชุมชนในท้องถิ่นนั้นๆ
8.4 บรรจุเนื้อหาความรู้เกี่ยวกับการประกันภัยและจัดทำหนังสืออ่านนอกเวลา
เกี่ยวกับการประกันภัยร่วมกับสถาบันการศึกษา
รวมทั้งบรรจุหลักสูตรเกี่ยวกับการประกันภัยเข้าไว้ในหลักสูตรการอบรมสัมมนาของหน่วยงานอื่นๆ
เช่น วิทยาลัยการปกครอง
8.5 จัดอบรมความรู้เกี่ยวกับการประกันภัยแก่ ครู-อาจารย์
ที่สอนวิชาการประกันภัยในสถาบันการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ
8.6 จัดทำข่าวสารข้อมูลเกี่ยวกับการเจริญเติบโต
ผลการดำเนินงานความก้าวหน้าทางวิชาการประกันภัยและของธุรกิจ
รวมถึงกฎหมายและระเบียบกฎเกณฑ์ต่างๆ
ที่ได้แก้ไขและประกาศใช้ออกเผยแพร่ตามหนังสือพิมพ์และแจกจ่ายแก่หน่วยงานต่างๆ
ที่เกี่ยวข้องทุกสัปดาห์
แนวทางพัฒนาสำหรับประชาชน
ปัจจุบันประชาชนยังไม่เห็นความสำคัญหรือประโยชน์ของการประกันภัย
ทำให้มีผู้ทำประกันชีวิต ประกันวินาศภัยน้อยมาก
ซึ่งต้องสร้างความตระหนักในเรื่องการประกันภัยตั้งแต่เยาว์วัยจึงเป็นการต้องใช้ระบบการศึกษาเป็นหลักช่วย
โดยต้องเป็นการร่วมมือกับของส่วนราชการ และองค์กรที่เกี่ยวข้อง
1. บรรจุเนื้อหาความรู้ด้านประกันภัย ในหลักสูตรภาคบังคับของการศึกษาในระดับมัธยม
2. ส่งเสริมการจัดทำตารางเกี่ยวกับธุรกิจประกันภัยในการศึกษาระดับมัธยมปลายสายอาชีพ
อาชีวศึกษา และฝึกหัดครูให้มากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
3. ส่งเสริมการศึกษาในหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจประกันภัย
ในระดับมหาวิทยาลัย โดยเฉพาะสาขาที่มีความขาดแคลนด้านบุคลากร เช่น
สาขาคณิตศาสตร์ประกันภัย
4. ส่งเสริมพัฒนาสถาบันประกันภัยให้เป็นแหล่งเผยแพร่ความรู้การประกันภัยทุกแขนง
9. สรุป
ขณะนี้การเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัยที่ใช้เวลาเจรจามานานยังไม่แล้วเสร็จ
แต่เป็นที่คาดหวังว่าจะสามารถตกลงกันได้ ภายในวันที่ 15 ธันวาคม 2536
สำหรับธุรกิจประกันภัย หากได้มีการพัฒนาตามแนวทางเสนอแนะ
และทุกๆฝ่ายที่เกี่ยวข้องให้ความร่วมมือซึ่งกันและกันในการที่จะพัฒนาธุรกิจให้เจริญก้าวหน้ามากยิ่งขึ้นและมีความพร้อมต่อการแข่งขัน
หากจะต้องมีการเปิดเสรีมากขึ้น
ก็จะไม่กระทบกระเทือนต่อธุรกิจหากแต่จะเป็นผลดีต่อประชาชนมากยิ่งขึ้นและภาครัฐบาลชก็จะต้องปรับนโยบายและปรับปรุงกฎหมาย
เช่น พ.ร.บ.ประกันชีวิต และ พ.ร.บ. ปรันกันวินาศภัย
ตลอดจนประกาศคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 281
ให้สอดคล้องตามข้อตกลงการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัยต่อไป

Search for content in this blog.

Life Insurance